Je moet deze 50 columns van Baricco over 50 boeken niet lezen om meer te weten te komen over deze boeken. Lees ze om te genieten van de mooie schrijfstijl die Baricco hanteert om de lezer een stuk van zijn idee van de wereld voor te leggen. Bij momenten komt hij daarbij in de buurt van zijn vroegere "De Barbaren" maar nog meer gaan deze columns over lezen en schrijven: "... om de obscure chaos van het leven terug te brengen tot de formele orde van een verhaal" (p. 25). "Toen ik als kind met mijn neus in een boek zat kon ik alleen op die manier lopen, nu realiseer ik me dat ook voor het lezen de onverbiddelijke regel geldt dat je je alleen maar op de juiste plek bevindt wanneer je geen landkaart hebt waaruit je kunt opmaken dát het de juiste plek is. Ik zeg het zonder spijt, er valt niets te betreuren, maar zo staan de zaken. Want het leven is niet eerlijk, het is alleen beter dan de dood, dat is alles" (p. 81). "Over het algemeen denk ik dat de reden waarom je doorleest, bij boeken, niet zou moeten zijn dat je ergens wilt komen, maar juist dat je op die plek wilt blijven" (p. 95).
Baricco kon mij met zijn pen weer bekoren maar ik voel me niet geroepen om alle boeken die ik hiervan nog niet kende nu ook op mijn te-lezen lijst te zetten. Dat is maar voor enkele het geval. Soms is het fijner om over boeken te lezen dan die boeken zelf effectief te gaan lezen. ( )

Natuurlijk staan er ook dingen in die me niet direct aanspreken. Veel van de romans die hij bespreekt zijn het soort boeken waarin niet bijster veel gebeurt. Maar enkele titels zijn toch ook al op de te-lezen-lijst geraakt. Meer nog: over een fascinerende Javier Cercas lees je hier binnenkort al meer.
Volledige bespreking via http://wraakvandedodo.blogspot.be/2015/01/alessandro-baricco-een-bepaald-idee-va... ( )

50 stukjes, 50 boeken, 1 per week. Baricco houdt blijkbaar van het korte werk; ook in de “barbaren” verzamelde hij de stukjes die hij werkelijks voor de krant “La Repubblica” schreef. Gevolg is uiteraard een gebrek aan eenheid. Dat is een vloek en een zegen. Een zegen, want de diversiteit in de besproken boeken is echt wel indrukwekkend: filosofische werken, historische werken, biografiën, veel romans, boeken over tennis en voetbal. Ik had er zelf maar een viertal van gelezen, dus er staan zeker een aantal ontdekkingen bij die ik later ter hand ga nemen. Af en toe raakt Baricco de juiste snaar, maar over het algemeen kon zijn commentaar me niet echt bekoren. Over Il Gattopardo van Tomaso di Lampedusa bijvoorbeeld is hij (terecht) erg lovend, maar hij slaagt erin geen woord te spenderen aan de inhoud van deze prachtige roman. ( )