Het eerste deel vond ik niks. Het tweede deel mmmmmm....... en het derde deel waar het gaat over verdriet en rouw om zijn overleden vrouw geweldig ( )

De argeloze lezer wordt door Barnes flink om de tuin geleid. Deel 1 is een onderhoudend exposé over een aantal 19de eeuwse ballonvaarders, stuk voor stuk excentrieke gekken die hun leven riskeren door per sé de hoogte te willen ingaan, en het domein van God te betreden. Hij focust ook op de eerste toepassingen van de luchtfotografie, als een poging om de “waarheid vanuit de hoogte” te vatten. Deel 2 zet de relatie in de kijker tussen de ook al excentrieke Franse actrice Sarah Bernhardt en de Engelse officier Fred Burnaby, en dat is, jawel, één van die gekke ballonvaarders. Barnes legt de link met het vorige deel ook door de suggestie dat het samenvoegen van 2 mensen in een liefdesrelatie, ook zoiets is als “de hoogte ingaan”.
Maar dan, in het 3de deel, komt de aap uit de mouw. Barnes begint droogweg de aardschok te beschrijven die de dood van zijn eigen vrouw, in 2008, voor hem betekende: het was als de val uit een ballon, de dieperik in. En hij blijft erg persoonlijk, registreert wat dat wegvallen voor hem allemaal betekende, wat hij doormaakte en hoe zijn omgeving daar telkens weer onhandig op reageerde. Hij analyseert vlijmscherp zowel de gevoelens als de semantiek van rouw, verdriet, gemis, eenzaamheid, zelfmoordgedachten, lijden, pijn. En regelmatig gebruikt hij daarbij metaforen die in deel 1 en deel 2 aan bod kwamen. Dit is niet meer of niet minder dan een gracieuze ode aan zijn weggevallen vrouw (‘weggevallen’ is ook zo’n woord dat hij fileert), en een nuchtere maar daardoor bikkelharde analyse van zijn eigen rouwproces.
Vorig jaar las ik "Niets om te vrezen", door Barnes geschreven in 2008, net voor zijn vrouw stierf. Dat boek is een heerlijk divertimento over … de dood. Maar Barnes heeft het daarin bijna alleen over het vooruitzicht van zijn eigen dood en wat dat bij hem teweegbrengt. Als ik me goed herinner, is er nergens ook maar een hint naar wat hem kort daarna persoonlijk te wachten stond. Dat geeft toch wel een wrang gevoel. ( )

In 3 hoofdstukken zweeft B. eerst heen over om in het derde uit te komen bij het leven na de dood van zijn vrouw Pat Kavanagh: The sin of height, On the level, The loss of Depth. De metaforen zijn bijzonder geslaagd, prachtig geschreven, de 1e 2 hoofdstukken over ballonvaart, historische feiten tot fictie gemaakt, onder de noemer van dingen bij elkaar zetten die daar nog niet waren. Zoals ballonvaart van Fred Burnaby over het Kanaal vanuit Londen, van Sarah Bernhardt vanuit Parijs, van Nadar (Félix Tournachon) uit parijs naar Hannover in hoofdstuk 1, de tot eindiging gedoemde verhouding van Burnaby met Sarah B. in hoofdstuk 2 en Barnes en zijn vrouw in 3. Knap. Ontroerend. En toch in hoofdstuk 3 naar mijn smaak iets te veel 'gewone' rouw en topische gevoelens na verlies. ( )

Hoe vaak sta je niet niet wetend wat te zeggen iemand te condoleren? En val je terug op rituele zinnen of uitdrukkingen? Dit boek gaat over rouw en verlies...en is lichtvoetig en niet zwaar, maar o, wat worden die beladen emoties mooi uitgelegd en verteld!

Barnes begint het boek met een bijna encyclopedische opsomming van allerlei vroege ballonvaarders en hoe die soms op vreemde manieren weer aan de grond kwamen, soms zoals de bedoeling was, soms verongelukkend.
In het tweede deel gaat het ook over die ballonvaartpioniers, maar dan meer over hun liefdesleven. Er staan een paar alinea´s in die over de schrijver zouden kunnen gaan, maar hij is nog niet toe aan zijn eigen verhaal. Dat komt in deel/hoofdstuk drie. Daarin gaat het over de hoogte van waaruit Barnes viel toen zijn vrouw dood ging. En hoe hij het uiteindelijk toch redt zonder haar verder te gaan, met alle moeite die dat kost.
Prachtig boek!