Ik weet niet goed wat ik moet denken van dit boek. Geen idee waarom 'De Teruggekeerden' weer terugkomen en wat het doel ervan is. Maar ik vond het wel meeslepend genoeg om door te lezen en het leest ook makkelijk.
Ik ver wacht eigenlijk een vervolg, maar ik zie tot nu toe alleen maar 3 prequels genoemd. ( )

Ik heb het boek uit en heb een beetje gemengde gevoelens. Alhoewel ik toch wel heb genoten van dit boek vond ik het toch ook een beetje een rommelig boek.. Er zat niet echt een lijn in. Niet echt een duidelijk begin, niet echt een duidelijk eind. De teruggekeerden waren direct te onderscheiden van de “normale mensen” maar er kwam niet echt uit waarom ze direct te herkennen waren en hoe of waaraan. Ik vond het geen hoogstandje en heb wel betere boeken gelezen. ( )

De auteur Jason Mott had een paar weken na de dood van zijn moeder een droom over haar. Het enige wat ze in die droom deden was praten over zijn leven, maar het zette hem wel aan het denken. Wat als ze echt terugkeerde, al is het maar voor 1 avond, wat dan? Die dag was het idee voor; De teruggekeerden geboren.Je kan in het verhaal duidelijk merken dat de auteur de dood van zijn moeder probeert te verwerken door middel van dit verhaal. Rechercheur Bellamy is een duidelijke afspiegeling van de auteur zelf en dat maakt het verhaal veel levendiger. Het verhaal is heel erg goed doordacht en duidelijk en goed vorm gegeven. Ik zou zelfs zeggen; zo goed vorm gegeven dat je het bijna allemaal gaat geloven dat dit ooit een keer gebeurd is, of zelfs kan gaan gebeuren. Natuurlijk blijft het fictie, maar hierdoor blijf je wel betrokken bij het verhaal, wat ook een kunst is. Ik had enorme moeite met het boek wegleggen, zo interessant vond ik het. Af en toe moest ik het boek toch even wegleggen, maar dan koste het ook totaal geen moeite om weer in het verhaal te komen. Op sommige momenten is het verhaal enorm emotioneel, de laatste pagina’s moest ik toch wel even slikken. Dat zijn de pagina’s waar de hoofdpersoon Jacob afscheid neemt van zijn moeder en haar verteld dat die van haar houdt. Ik vind het echt een prachtig boek, welke je niet alleen een leuke en bijzondere leeservaring geeft, maar je ook aan het denken zet over diepgaande zaken zoals de dood en het leven na de dood. Ik denk dan ook dat dit de opzet was van de auteur en daar is die dan ook glansrijk in geslaagd. Ik kan dit boek aan iedereen aanbevelen. Wel blijven er enkele vragen onbeantwoord; wat gebeurd er met de teruggekeerden, waar zijn de verdwenen teruggekeerden heengegaan, zijn de karaktereigenschappen veranderd na de dood, of zijn de teruggekeerden een verbeterde versie van zichzelf geworden? Mocht er ooit een vervolg op dit boek komen, dan ga ik die zeer zeker lezen. ( )

Jason Mott is een Amerikaanse schrijver die in het zuidoosten van Zuid-Carolina woont. Hij studeerde poëzie en literatuur aan de universiteit van Noord-Carolina en schreef twee gedichtenbundels, waarmee hij de prestigieuze Pushcart Prize Award won. De teruggekeerden is zijn proza debuut. Jason Mott had een verontrustende droom waarin hij met zijn overleden moeder aan de keukentafel zat waar zij met elkaar praatten zoals zij ook deden toe zij nog in leven was. Deze droom veroorzaakte de nodige emotionele onrust bij Mott en hij stelde zichzelf de vraag: stel je eens voor dat zij inderdaad terug zou keren. Zo maar, voor een avond. Wat dan? Zo is het idee voor dit verhaal ontstaan. De rechten voor de verfilming ervan zijn in handen van Brad Pitt en zijn productiemaatschappij Plan B.

Harold en Lucille Hargrave, een bejaard echtpaar, wonen in het stadje Arcadia in het zuiden van de Verenigde Staten. Zij hebben lang geleden een zoon gehad, Jacob, die op achtjarige leeftijd verdronk in de rivier achter hun huis. Op een dag, vijftig jaar later, wordt er op de deur geklopt en staat de nog steeds achtjarige Jacob op de stoep, vergezeld door agent Martin Bellamy van het Internationaal Bureau voor de Teruggekeerden. Dit overkomt niet alleen Harold en Lucille. In de hele wereld keren doden terug naar het land van de levenden. Je zou verwachten dat deze teruggekeerden met open armen worden ontvangen maar in plaats daarvan gaat de ontvangst vaak gepaard met verwarring, angst en zelfs ontkenning. Zo gaat het ook met Jacob. Lucille beschouwt zijn terugkeer als een wonder, het werk van God terwijl Harold eigenlijk niets met “het” te maken wil hebben. Hij vindt dat de teruggekeerde Jacob het werk van de duivel is; een gruwelijk, onnatuurlijk ding. De vloedgolf aan teruggekeerden veroorzaakt wereldwijd grote problemen en regeringsleiders zien zich genoodzaakt impopulaire maatregelen te nemen. Zo ook in Arcadia.

Jason Mott heeft een mooie en vloeiende schrijfstijl, die warmte en menselijkheid uitstraalt. Het boek boeit en overtuigt van begin tot eind. Hij gebruikt het thema van de opstanding uit de doden en de manier waarop de levenden daarmee omgaan om belangrijke zaken als geloof, liefde, het maken van keuzes en het nemen van verantwoordelijkheid aan de orde te stellen en dat is een gewaagde aanpak. Het gevaar bestaat dat een verhaal over dergelijk onderwerpen ongeloofwaardig wordt maar Jason Mott heeft het talent om het zo onder woorden te brengen dat gebeurtenissen en personages voor je gaan leven. Het terugkeren van de doden is een onverklaarbaar fenomeen dat werkelijk plaatsvindt. Zelfs als het verhaal apocalyptische proporties dreigt aan te nemen, heb je niet het gevoel een fantasieverhaal te lezen maar dringen zich eerder vergelijkingen op met gruwelijke gebeurtenissen uit het verleden.

Het verhaal roept de nodige vragen op. Zijn de teruggekeerden echte mensen of imitaties daarvan? Waar komen zij vandaan? Waarom keren ze nu terug? Is hun oorspronkelijke graf leeg? Waarom keren niet alle doden terug? Maken de teruggekeerden deel uit van een allesomvattend goddelijk plan of is het een teken van het einde der tijden? Veel van dit soort vragen blijven onbeantwoord omdat niemand de antwoorden weet en dat roept agressie en onbegrip op. In een gesprek met dominee Peters roept Lucille in wanhoop uit: Heeft niemand jullie ooit geleerd de illusie te wekken dat jullie alle antwoorden hebben?

Het is niet de bedoeling van Jason Mott om antwoord te vinden op deze wetenschappelijke, ethische en religieuze vragen. Hij gebruikt het verhaal om mensen een spiegel voor te houden, een plek voor zelfreflectie te geven. Als je plotseling weer oog in oog staat met iemand die je lief is geweest, zou je dan afstand nemen en weg vluchten voor de fouten die je hebt gemaakt, je slechte herinneringen verdringen en je distantiëren van je eigen verleden? Of gebruik je de gelegenheid om te vergeven en je te verzoenen met wat is misgegaan? Om de natuurlijke balans te herstellen waarna de Teruggekeerden in vrede weer kunnen verdwijnen?

De teruggekeerden is een intrigerend en ontroerend boek dat veel stof tot nadenken geeft. Over leven en dood, over verdriet en verwerking, ontkenning en afwijzing, over verzoening en vergeving, maar vooral over de vraag: stel dat het jou zou overkomen, dat je op een avond aan tafel zit met iemand die je dierbaar is geweest en die is teruggekeerd. Wat dan? Wat zou jij doen? ( )