Dit is het veertigste Discworld-boek dat ik van Terry Pratchett heb gelezen. En ja, dan is de verrassing van deze schrijver er wel een beetje af. Niet dat dit erg is, helemaal niet. Het is vertrouwd en de auteur weet toch in elk boek weer de wereld op zijn eigen originele manier te laten zien.

Als lezer was ik binnen enkele woorden weer gelijk in de wereld van de night watch, de alleen-heerser Vetinari, de gollems, de tovenaars en noem maar op. En daar startte het nieuwe avontuur met dit keer de uitvinding van de stoomtrein en alles wat daarbij komt kijken zoals het aanleggen van rails in onbegaanbare streken en de commercie met eettentjes op de stations.

Ik heb wekenlang moeite gehad met me voldoende te kunnen concentreren om een verhaal te lezen. Een boek als dit is dan wel ideaal omdat het niet zo erg is om een deel niet mee te krijgen. Het is makkelijk om het verhaal weer op te pikken zodra ik de woorden wel weer meer tot me door kon laten dringen. Het gaat dan ook meer om de kleine grappen dan het grote verhaal. En op die manier is er altijd wel wat te genieten. ( )