Tom Taylor gaat naar de hel om Lizzie te redden en ondertussen verdwijnt steeds meer de scheiding tussen werkelijkheid en verhalen. De titel van dit deel geeft al aan wat de uitkomst daarvan is en de schrijver speelt met de veronderstelde kennis van de lezer waardoor het toch spannend blijft.

In dit achtste deel wordt naast dat het grote verhaal zijn weg vindt, een aantal onderweg opgelopen onafgemaakte eindjes afgehecht. Al heb ik het verhaal eerlijk gezegd niet meer vanaf het begin helemaal helder in mijn hoofd, toch voelt het goed als er zaken die eerder aan de orde zijn geweest worden opgehelderd.

Wat dat niet meer helemaal helder betreft wordt het voor mij bijna tijd om alles weer te gaan herlezen zodat de gebeurtenissen in het volgende deel dat eind juli verschijnt makkelijker op hun plaats kunnen vallen. Het einde van dit deel is zo verrassend dat ik bijna niet kan wachten. ( )