JE KONINKRIJK, LIEFSTE; David Conover

"Sedert onheuglijke tijden," aldus David Conover, "zijn er mensen geweest die van een onbewoond eiland droomden, verlangend als zij waren om daar in alle eenvoud een rustig bestaan te leiden, met alleen de zee, de lucht en de bomen als stille getuigen." Zo ook David en Jeanne Conover, asfaltmensen uit Los Angeles, maar vast besloten die droom tot werkelijkheid te doen worden. En ook al zeiden hun vrienden dat ze compleet gek waren, ze verbrandden alle schepen achter zich en zetten koers naar een eilandje voor de kust van British Columbia, waar ze, alhoewel nagenoeg zonder geldmiddelen, zich ten doel stelden een reeks zomerhuisjes op te zetten, ten einde anderen in de gelegenheid te stellen, van een onbezorgde vakantie te genieten. In minder dan geen tijd bleek echter dat het leven op een onbewoond eiland bepaald niet eenvoudig is. Stormen, ziekte en vijandige Indianen maakten de moeilijkheden nog groter - bij verschillende gelegenheden ontkwamen ze ternauwernood aan een catastrofe - maar ten slotte liet de fortuin hen niet in de steek. Wellicht werkt dit avontuur op sommige lezers aanstekelijk. Maar zelfs in het tegenovergestelde geval kan men niet anders dan bewondering hebben voor de pioniersgeest van de Conovers, en voor de blijmoedigheid waarmee zij alle tegenslagen wisten te trotseren.

VLAMMEN IN DE NACHT; Victoria Holt

In een Engels stadje komen door een geheimzinnig sterfgeval - of was het moord? - twee jonge, interessante vrouwen met elkaar in aanraking, een ontmoeting die op hun beider verdere leven zijn stempel zal drukken. De zachtmoedige, beschermde Anna Brett en de wereldse, luchthartige Chantel Loman raken ten nauwste betrokken bij het leven van de rijke en machtige Creditons, een familie die van leugens en bedrog aan elkaar hangt. Redvers Stretton, de jonge kapitein van De Serene Vrouwe, en Rex Crediton, erfgenaam van een grote scheepvaart-onderneming, zijn beiden onwetend van wat het lot in al zijn grimmigheid voor hen in petto houdt. Dan verplaatst het toneel van de vreemde gebeurtenissen zich naar Coralle - een tropisch eiland in de Stille Zuidzee. En daar, wanneer toverij en rituele gebruiken een spectaculair hoogtepunt bereiken, komt de waarheid aan het licht en is de geheime vrouw niet langer in raadselen gehuld.

DE ONSTUITBARE MEVROUW POLLIFAX; Dorothy Gilman

Toen de beminnelijke Carstairs van de Inlichtingendienst iemand nodig had om naar Istanbul te vliegen, ten einde daar contact te zoeken met een overgelopen Russische agente, gingen zijn gedachten onmiddellijk uit naar mevrouw Emily Pollifax, uit New Brunswick, New Jersey. Want wie zou nu vermoeden dat het aardige, kleine dametje met de bloemenhoed minder onschuldig was dan zij eruitzag? De moeilijkheid was dat in de spionage alles anders is dan het lijkt. En mevrouw Pollifax kreeg al ras te kampen met de lagen en listen van een bende meedogenloze vijandelijke agenten, terwijl de Turkse politie haar evenmin goed gezind was. Er waren ogenblikken tijdens de wanhopige tocht dwars door Anatolië dat ze met weemoed dacht aan de bijeenkomst van de Tuiniersters-club die ze had laten schieten ten einde haar land te dienen. Maar, zoals de lezers van De spionne met het hoedje zich zullen herinneren, mevrouw Pollifax is op haar best wanneer de moeilijkheden het grootst zijn. Met de nodige overredingskracht en een paar karatehandgrepen weet ze haar opdracht toch tot een goed einde te brengen en is ze de kopstukken in de wereld van internationale intriges wederom te slim af.

HET RIDDERKRUIS; Sacha Carnegie

Het is al heel wat jaren geleden dat Sacha Carnegie, toentertijd officier van de Schotse Gardetroepen, getuige was van het einde van de oorlog in Italië. Zijn herinneringen aan die episode, die hem eigenlijk nooit hebben losgelaten, heeft hij ten langen leste aan het papier toevertrouwd; in simpele bewoordingen schildert hij de mensonterende gruwelen van de oorlog, maar bovenal brengt hij, een Engelsman, een eresaluut aan een groepje mannen van het ten ondergang gedoemde Duitse leger. Een aangrijpend verhaal, met als centrale figuur luitenant-kolonel von List, de man die weliswaar een bijzonder eervolle militaire loopbaan achter de rug heeft en op grond daarvan tot bevelvoerend officier bij de wanhopige verdediging van de Monte Colle is aangewezen, maar die veeleer bewondering afdwingt door zijn eenvoud en door de sympathieke houding die hij tegenover zijn minderen aanneemt. Hij weet dat de oorlog een verloren zaak is, zijn mannen weten dat ook. En dan wordt het voor hem een zware inwendige strijd: zijn plicht vereist dat hij de verdediging van de Monte Colle tot het bittere einde voortzet, zijn geweten zegt hem de strijd te staken en zich over te geven, ten einde zijn mannen van een wisse dood te redden. Het ligt voor de hand dat Sacha Carnegie zijn oorlogs-ervaringen moest laten bezinken, alvorens erover te kunnen schrijven. Maar dat hij dit met zoveel begrip en waardering voor zijn toenmalige vijand heeft kunnen doen, getuigt van een grootheid die tot nadenken stemt.

Bron: Readers digest 56