Man, man, man… wat een gezeik. Treffender dan dat kan ik de indruk die dit boek nalaat niet verwoorden. De Proloog van de Tandeloze Tijd kon nog bekoren door de ingenieuze constructie waardoor het een echte smaakmaker is. Maar in dit eerste deel val je met een plof in een weke brij van zielig menszijn. Van der Heijden presenteert ons een opeenvolging van drinkpartijen, lethargisch geouwehoer, impotente avontuurtjes van eeuwige filosofiestudent Albert Egberts, eerst in Nijmegen, vervolgens weer in zijn ouderlijk huis in het achterlijke Geldrop. Zelfs als tijdsdocument van het Nederland in de jaren ’70 schiet het tekort, het lijkt de auteur daar in dit deel ook niet helemaal om te doen.
Toch nog iets positief: in dit deel draagt Van der Heijden de sleutel voor zijn cyclus aan. In een korte passage verzucht Albert dat hij wou dat de tijd tandeloos zou zijn, hem niet zou aantasten, aan hem voorbij zou gaan, en hij dus eeuwig een jonge god zou zijn. Even verderop vindt hij ook de manier waarop hij dat denkt te kunnen realiseren, namelijk door een leven in de breedte, het verzamelen en condenseren van zoveel mogelijk ervaringen. Interessant, zeker, maar in dit deel blijft dat leven de breedte schromelijk in de goot steken, en dat was misschien wel het opzet van Van der Heijden, maar voor de lezer is het amper genietbaar. ( )

15 jaar geleden heb ik de complete "Tandeloze tijd" van A.F.Th. van der Heijden gelezen. Destijds was ik er erg van onder de indruk. Nu ben ik begonnen met het herlezen van "Vallende ouders". Bij herlezing vind ik het erg langdradig. Na een blz of 200 ben ik gestopt met lezen. Ik heb mijn boeken van A.F.Th. van der Heijden inmiddels te koop gezet op marktplaats. ( )

Een boek dat het lezen van literatuur bij mij echt op gang bracht: Vallende Ouders van A.F.Th. van der Heijden. Toen het verscheen, was het al een beetje een hype, net zoals de boeken van Stieg Larsson nu. Dit was wat, zeg! Verschillende delen 'Tandeloze Tijd', al dan niet in voorbereiding. En het begon al met een proloog.
Ok, ik moet wel eerlijk zeggen dat ik na een fiks aantal jaren het spoor een beetje bijster was, met intermezzo's, boekjes over 'wie is wie', en een deel 4 dat uitkwam vóór deel 3 (dat ook nog weer eens uit 2 delen bleek te bestaan... ) Poeh! En, ook weer heel eerlijk, ik weet niet eens of die hele cyclus nu wel af is.. Kwam er niet een ander opus bij ofzo? Nou ja.

Het hield mij echter wel in de greep. Kwam misschien ook omdat ik zelf toen net in de periode zat waarin ik mij ging voorbereiden op 'uit huis gaan', op kamers wonen. Dat had iets idyllisch, je maakte je voorstellingen over hoe dat zou zijn. Nou, zo dus!

Overigens vind ik nog steeds het boek De Sandwich: een requiem één van de mooiste van Van der Heijden. En ook Het Leven Uit Een Dag vond ik destijds mooi. Van deze laatste titel gaat volgende week de verfilming in première. Bij het zien van de trailer kwam het verhaal weer bovendrijven. En wat ik me ook opeens herinnerde: je kon bij de pocketuitgave kiezen uit 4 verschillende omslagen! Dat was ook weer iets nieuws.
Tjee, wat moet ik nog veel (her)lezen...

(Tandeloze tijd 1) Soms irritante puber vertellingen over dronkenschap, verhalen over ouderlijk huis - mooie, gedetailleerde herinneringen - ontroerend, weltschmertz, humoristisch. ( )