Het mooiste zijn de rollen van Teiresias (ziener) en Iokaste (echtgenote en moeder), die de waarheid eerder kennen dan Oedipus. Teiresias: "Ik wist het al lang. Maar ik wilde het niet weten". Iokaste probeert om Oedipus onwetend te houden: "Zoek niet meer Oidipoes, als gij nog van uw leven houdt. Het is voldoende dat Iokaste lijdt." Dat helpt natuurlijk niet: uiteindelijk weet Oidipoes dat schaamte over heel zijn wezen ligt en steekt hij zijn ogen uit.

Net als in Ajax en Antigone worden we erop gewezen dat de echte wetten van de goden komen en dat koningen niet naast hun schoenen moeten lopen. Het koor zingt: "De wetten die mijn denken en doen regeren, zijn ver boven mij verheven. Zij zijn geboren in de hemel." En: "Uit de verwaandheid wordt de tiran geboren."

Misschien is dit stuk een commentaar op het einde van het tirannentijdperk in het oude Griekenland. Maar een eenzijdig anti-tirannen-pamflet is het zeker niet. Oedipus is onderworpen aan het lot zoals wij allemaal en vraagt om medeleven. Zoals zijn opvolger Kreon het verwoordt: "Ik ben niet gekomen om te spotten met uw leed, Oidipoes. Evenmin om u iets te verwijten." ( )