Ursula K. LeGuin is een meester in de lezer vanaf de eerste zin op een natuurlijke manier meenemen in een heel nieuwe wereld. En dat gebeurt dan ook in dit verhaal waarin door dorpelingen een volwassen man wordt gevonden die al zijn vermogens is kwijt geraakt en alhoewel hij op een mens lijkt, opmerkelijk afwijkt door zijn kattenogen. Het verhaal draait erom dat hij zijn weg terugvindt naar de waarheid, wie is hij, waar komt hij vandaan en wat is er precies gebeurd dat hij in deze toestand terecht gekomen is?

Tijdens deze zoektocht krijgen we als lezer meerdere malen een andere waarheid aangeboden. Op een gegeven moment was ik bij elke nieuwe versie van de gebeurtenissen sceptisch of dit wel zeker de waarheid zou zijn. Bijvoorbeeld wat te denken van de mensen waarvan gezegd worden dat zij altijd liegen, vertellen dat zij dit idee zelf de wereld in hebben geholpen zodat bepaalde gebeurtenissen beter te verteren zijn. Al lezende begon ik te denken dat ik het lastig zou gaan vinden om welke versie van de gebeurtenissen dan ook als de enige echte waarheid aan te nemen. Maar het is zo helder geschreven dat het wel heel aannemelijk is dat de eindversie wel de werkelijke waarheid is.

Ieder mens heeft zijn eigen waarheid door eigen ervaringen en ideeën over hoe het leven in elkaar steekt. In dit boek wordt ook nog eens laten zien hoe deze waarheid door de buitenwereld en dan meestal machthebbers wordt beïnvloed. Wat dat betreft is het een verhaal voor alle tijden. ( )