Het meisje in de rode jas is een van die boeken waarvan je alleen de eerste paar zinnen maar hoeft te lezen om te weten dat je iets bijzonders in handen hebt.
In een prachtige beeldende stijl word dit beklemmende verhaal over verlies, schuldgevoel en machteloosheid neergezet.
Beth, een gescheiden alleenstaande moeder woont samen met haar dochter Carmel in Norfolk. Carmel is een bijzonder kind, intelligent maar een dromer. Ze heeft regelmatig momenten dat zij alleen wil zijn en dan verstopt ze zich. Zo ook op de noodlottige dag dat zij samen met haar moeder naar een Welsh verhalenfestival voor kinderen gaat. Maar nu raakt ze haar moeder echt kwijt en wordt ze aangesproken door een oudere man die zich voordoet als haar grootvader en die haar vertelt dat haar moeder een vreselijk ongeluk heeft gehad. De man neemt haar mee, zogenaamd om samen naar het ziekenhuis te rijden, maar daar zullen ze nooit aankomen…
Het verhaal wordt verteld vanuit de wereld van de wanhopige Beth en de ietwat wereldvreemde Carmel. Je weet als lezer dus meer dan de hoofdpersonen. Langzaam maar zeker kom je aan de weet wat de reden van de ontvoering is en als lezer blijf je constant gissen, het boek is als een doolhof waarin je steeds een bocht omgaat om weer stukjes van de puzzel te vinden die geplaatst moeten worden. Beide hoofdpersonen ontwikkelen zich op hun eigen wanhopige manier, elk in hun eigen situatie. Dit in combinatie met de vreemde sfeer en personages in de situatie van Carmel en de wanhoop, schuldgevoelens en constante zoektocht van Beth maakt deze roman tot een pageturner eerste klas, een uitstekend opgebouwde psychologische roman. Onvoorspelbaar, ontroerend , meeslepend en verslavend! Ik kon het boek moeilijk wegleggen en het leek wel of ik steeds sneller ging lezen om tot het eind te komen. ( )