Dat er heel wat fout kan lopen in onze bovenkamer kan je merken wanneer je om je heen kijkt, zowel naar anderen als naar jezelf. Daarvoor hoef je zelfs geen Capgras opgelopen te hebben, een aandoening met zware gevolgen welke goed beschreven worden. Wie spanning zoekt moet zich tevreden stellen met nieuwsgierigheid. Dat laatste gaf me de drive om dit boek afronden. De personages worden nauwkeurig geschetst en komen geloofwaardig over, en dat vind ik zeer belangrijk. Het verhaal is eigentijds en net echt. RP is een goede observator denk ik. Het was voor mij eerder moeilijk om het uitgelezen te krijgen (6 weken). Maatschappelijke ontwikkelingen, menselijke gedragingen en actuele gebeurtenissen komen ruim aan bod en worden kritisch (sarcastisch, daar houd ik echt van) beschreven. Je steekt ook wat op als je een beetje interesse hebt voor de werking van ons brein. De natuur die bedreigd wordt door opportunisten komt ook aan bod.
Als inwoner van de lage landen besef ik hoeveel harder de Amerikaanse maatschappij is dan de onze. Spijtig genoeg gaat Europa ook de Rechtse toer op waardoor de natuur onder druk zal komen te staan door de bouwwoede van beleggers die met hun geld geen blijf weten.
Grammaticaal denk ik dat het goed in elkaar zit. Soms had ik het gevoel dat de vertaling een ietsie pietsie beter kon maar dat kan een foute indruk zijn.
Dit boek is voor mij zeker 5 sterren waard. ( )

Literair is dit echt een tegenvaller: geen spetterend proza, geen warm verhaal, geen figuren waarmee je je kan of wil identificeren, ook geen stilistische hoogstandjes of ingenieuze perspectiefwisselingen, zoals in “The Time of our Singing”. Het lijkt er op dat Powers dit boek door en door conceptueel heeft opgevat. En dat concept draait dan rond het menselijke zelfbeeld, de identiteit van de persoon om het heel modieus te formuleren. En Powers doet dat in dit boek via drie personages: via Mark Schluter, de doorsnee Mid-West-American-guy die na een erg vrachtwagenongeval, zijn identiteit opnieuw moet opbouwen; via zijn zus Karin die van de ene dag op de andere haar leven helemaal in het teken stelt van haar broer, maar door hem niet meer herkend wordt, en via de gevierde professor Weber, misschien wel de eigenlijke hoofdpersoon van dit boek, die een zware identiteitscrisis doormaakt. Op zich erg boeiend als thematiek, maar Powers is er naar mijn aanvoelen niet echt in geslaagd een geloofwaardig verhaal te brengen: het is iets te veel belerend, Powers wil teveel bewijzen hoe merkwaardig, grillig en veranderlijk ons brein is.
Ik begin overigens een patroon te zien in Powers’ werken: altijd staat er een hoofdfiguur centraal die aanvankelijk vol zelfvertrouwen en ambitie in de wereld staat, maar wiens zelfbeeld als gevolg van gebeurtenissen afbrokkelt en soms bijna helemaal tot nul herleid wordt; mensen dus die met scha en schande de naaktheid van het bestaan moeten ervaren en er vervolgens het beste van moeten zien te maken. In meer of mindere mate is dat een existentiële uitdaging waar we allemaal wel mee worden geconfronteerd. ( )

Ik wilde dit boek al een hele tijd lezen. In het begin had ik wat moeite had om 'in het verhaal te komen'. Toen ik daar eenmaal doorheen was, werd het een boek dat moeilijk weg te leggen viel. Ik wilde weten of er iets aan de aandoening die Mark heeft te doen was.

Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog. ( )

een beklijvend boek. Na een ongeval heb je geen geheugen meer. Je herkent je familie, je omgeving niet. Het Capgrassyndroom is vrij zeldzaam. Hoe werkt het menselijk brein en wat maakt ons mens? Een echte aanrader! ( )