Dit is precies wat je krijgt als je een babyboomer over babyboomers laat schrijven. Niet te doen dit boek. Het begon nog wel aardig, met wat quotes van mensen uit die tijd, maar zodra het over transport etc begon ben ik echt afgehaakt. Leuk dat Schiphol met x procent is gegroeid, maar wat hadden de mensen er zelf aan?

Dit had óf een boek moeten worden met keiharde cijfers, óf een boek waar meer de sociale kanten van al deze veranderingen aan het licht komen. Verder geen woord over gastarbeiders of wat dan ook, en toen het over Kamp Westerbork ging (waar het nota bene over timmerhout ging), werd Kamp Schattenberg geen seconde genoemd.

Oh en natuurlijk tranen van het lachen omdat een meneer verkondigt dat zijn pensioen zo kut is omdat hij maar vier weken op wintersport kan, vier weken op zomervakantie met de caravan en nog een paar keer per jaar op stedentripjes.

Cry me a fucking river. ( )

Hoe ons leven in een halve eeuw onvoorstelbaar is veranderd ( )

‘In 1952 deelde ik een stofzuiger met mijn schoonmoeder.’
‘In 1961 zond de televisie 24 uur uit – per week.’
‘In 1965 moesten we naar de buren om te bellen.’

Gouden jaren vertelt het verhaal van de ongekende naoorlogse groei die ons leven op alle fronten heeft veranderd. De wekelijkse teil werd een dagelijkse douche, het papieren loonzakje een digitale bankrekening en de boterham met tevredenheid een broodje gezond. Vertrouwde beroepen verdwenen, nieuwe deden hun intrede. Wie had er in de jaren vijftig al gehoord van mondhygiëniste of activiteitenbegeleider?

Gouden jaren staat vol met herkenbare anekdotes, scherpe observaties en schitterende foto’s. Het laat zien hoe compleet anders ons leven er een halve eeuw geleden uitzag en dat we rijker zijn geworden dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden.
Bron: http://www.bol.com/nl/p/gouden-jaren/9200000025959485/