Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
In the spring of 1978, a young Haruki Murakami sat down at his kitchen table and began to write. The result: two remarkable short novels—Hear the Wind Sing and Pinball, 1973—that launched the career of one of the most acclaimed authors of our time.
These powerful, at times surreal, works about two young men coming of age—the unnamed narrator and his friend the Rat—are stories of loneliness, obsession, and eroticism. They bear all the hallmarks of Murakami’s later books, and form the first two-thirds, with A Wild Sheep Chase, of the trilogy of the Rat.
Widely available in English for the first time ever, newly translated, and featuring a new introduction by Murakami himself, Wind/Pinball gives us a fascinating insight into a great writer’s beginnings.… (meer)
Anonieme gebruiker: I got a very similar vibe in how this particular book was written compared to a lot of Kurt Vonnegut's works. Slapstick, or Lonesome No More is probably the closest in to Wind/Pinball's content that I have read as its less Sci-Fi and more general fiction. Haruki Murakami states on his official website as well that is Kurt Vonnegut.… (meer)
'Luisteren naar de wind' en 'Flipperen in 1973' zijn de eerste twee werken van Murakami, die tezamen met 'De jacht op het verloren schaap' de trilogie van de Rat vormen, genoemd naar de ene hoofdpersoon (de andere is de ik-persoon). Beide zijn niet eerder uitgegeven omdat Murakami er niet van overtuigd was dat ze wel goed genoeg zijn. Het waren min of meer uitprobeersels waarin zijn zeer eigen stijl ontstond en al enigszins uitkristalliseerde. Hij schreef ze na sluitingstijd aan een tafeltje van zijn jazzbar en kregen genoeg positieve kritiek om voor het schrijverschap te kiezen.
Aan beide verhalen gaat een voorwoord vooraf waarin Murakami beschrijft hoe hij er toe komt om te gaan schrijven. Het besluit om te gaan schrijven wordt genomen op een Murakamiaans magisch moment tijdens een honkbalwedstrijd. Daarin vertelt hij ook hoe hij zijn stijl ontwikkelde: door zijn eerste schrijfsels te vertalen naar een tamelijk rudimentair Engels, om het vervolgens weer terug te vertalen naar het Japans, zodat alle tierelantijnen en ingewikkelde woorden er uit zijn. In de beperking toont zich de meester. Beide voorwoorden zijn met 24 jaar verschil geschreven en het is goed om te zien dat ook van een beschrijving van een feitelijke situatie meerdere verhalen te maken zijn. Of in ieder geval: niet identieke.
Ik heb beide verhalen na elkaar gelezen en kan me nauwelijks voor de geest halen waar 'Luister naar de wind' - dat ik uit overwegingen van chronologie als eerste las - over gaat. Er wordt veel gerookt, veel gedronken en California girls van de Beach Boys speelt een rol. Het lijkt net of het verhaal niet af is. Murakami bouwt rustig op, zoals ie dat meesterlijk kan, met een beperkt aantal terugkerende elementen die bekend zijn uit zijn latere werk: katten, uitgebreide en precieze beschrijvingen van eten en kleding, dromen... Maar vervolgens wordt in de paar laatste pagina's het hele verhaal de nek omgedraaid en is het verhaaltje uit. Een noodgreep om tot een einde te komen, zo lijkt. Gelukkig heeft het verhaal hem wel een prijs opgeleverd, want anders hadden we nooit wat gehoord van de schrijver Murakami. Aldus Murakami.
In 'Flipperen in 1973' is Murakami's stijl nog beter te herkennen. De surrealistische elementen zijn er: relaties met dingen zoals flipperkasten en overleden telefooncentrales, en met een tweeling die toevallig aan komt waaien en blijft hangen en vegeteren. Ook de zeer realistische trefzekere kabbelende en soms humoristische schrijfstijl is er al, ook in de soms onnavolgbare dialogen. Het zijn twee verhalen die vrijwel alleen in de kroeg van Jay bij elkaar komen: dat van de Rat, een gesjeesde student van vijfentwintig met rijke ouders die een tamelijk depressieve indruk maakt en niet weet wat hij met het leven aan moet, behalve zuipen, roken en er depressieve gedachten op nahouden aan de bar. Hij is bevriend met de Ik, die weer andere avonturen beleeft. De Ik onderneemt een zoektocht naar een zeer speciale flipperkast met magische eigenschappen, hij regelt de begrafenis van een telefooncentrale en tussendoor werkt hij als vertaler van van alles en nog wat. En inderdaad: hij gaat ook geregeld naar Jay's om samen met zijn vriend de Rat te zuipen en te roken. Tussendoor wordt hij vertroeteld door zijn tweeling.
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Most people - by which I mean most of us who are part of Japanese society - graduate from school, then find work, then, after some time has passed, get married. (An Introduction to Two Short Novels)
"There's no such thing as a perfect piece of writing. Just as there's no such thing as perfect despair." (Hear the Wind Sing)
I enjoyed listening to stories about faraway places so much that it became a kind of sickness. (Pinball, 1973)
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Il romanzo del Sorcio aveva due punti buoni. Primo, non c'erano scene di sesso. Secondo, nessuno moriva. Tanto si sa che gli uomini vanno a letto con le donne, e muoiono. Quindi che bisogno c'è di ricordarglielo con un libro?
Detesto le menzogne. Si può affermare che le menzogne e il silenzio sono le due colpe più gravi della società attuale. Eppure mentiamo spesso, e spesso restiamo in silenzio. Ma se dicessimo sempre e solo la verità , forse il valore della verità si perderebbe.
Intorno alla fermata le luci iniziarono ad accendersi, gli autobus si incrociavano come gigantesche trote che salissero e scendessero la corrente.
Tennessee Williams una volta scrisse: «Il passato e il presente sono quelli che sono, del futuro possiamo solo dire che è "probabile"». Eppure, quando ci voltiamo a guardare il buio sentiero già percorso, riusciamo solo a distinguere un instabile «può darsi». L'unico momento chiaramente visibile è il presente, e anche quello ci passa solo accanto.
Each day was a carbon copy of the last. You needed a bookmark to tell one from the other.
Laatste woorden
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
How wonderful that these sensations still reside within me today. (An Introduction to Two Short Novels)
In the spring of 1978, a young Haruki Murakami sat down at his kitchen table and began to write. The result: two remarkable short novels—Hear the Wind Sing and Pinball, 1973—that launched the career of one of the most acclaimed authors of our time.
These powerful, at times surreal, works about two young men coming of age—the unnamed narrator and his friend the Rat—are stories of loneliness, obsession, and eroticism. They bear all the hallmarks of Murakami’s later books, and form the first two-thirds, with A Wild Sheep Chase, of the trilogy of the Rat.
Widely available in English for the first time ever, newly translated, and featuring a new introduction by Murakami himself, Wind/Pinball gives us a fascinating insight into a great writer’s beginnings.
Google Books — Bezig met laden...
(3.5)
4
Aan beide verhalen gaat een voorwoord vooraf waarin Murakami beschrijft hoe hij er toe komt om te gaan schrijven. Het besluit om te gaan schrijven wordt genomen op een Murakamiaans magisch moment tijdens een honkbalwedstrijd. Daarin vertelt hij ook hoe hij zijn stijl ontwikkelde: door zijn eerste schrijfsels te vertalen naar een tamelijk rudimentair Engels, om het vervolgens weer terug te vertalen naar het Japans, zodat alle tierelantijnen en ingewikkelde woorden er uit zijn. In de beperking toont zich de meester. Beide voorwoorden zijn met 24 jaar verschil geschreven en het is goed om te zien dat ook van een beschrijving van een feitelijke situatie meerdere verhalen te maken zijn. Of in ieder geval: niet identieke.
Ik heb beide verhalen na elkaar gelezen en kan me nauwelijks voor de geest halen waar 'Luister naar de wind' - dat ik uit overwegingen van chronologie als eerste las - over gaat. Er wordt veel gerookt, veel gedronken en California girls van de Beach Boys speelt een rol. Het lijkt net of het verhaal niet af is. Murakami bouwt rustig op, zoals ie dat meesterlijk kan, met een beperkt aantal terugkerende elementen die bekend zijn uit zijn latere werk: katten, uitgebreide en precieze beschrijvingen van eten en kleding, dromen... Maar vervolgens wordt in de paar laatste pagina's het hele verhaal de nek omgedraaid en is het verhaaltje uit. Een noodgreep om tot een einde te komen, zo lijkt. Gelukkig heeft het verhaal hem wel een prijs opgeleverd, want anders hadden we nooit wat gehoord van de schrijver Murakami. Aldus Murakami.
In 'Flipperen in 1973' is Murakami's stijl nog beter te herkennen. De surrealistische elementen zijn er: relaties met dingen zoals flipperkasten en overleden telefooncentrales, en met een tweeling die toevallig aan komt waaien en blijft hangen en vegeteren. Ook de zeer realistische trefzekere kabbelende en soms humoristische schrijfstijl is er al, ook in de soms onnavolgbare dialogen. Het zijn twee verhalen die vrijwel alleen in de kroeg van Jay bij elkaar komen: dat van de Rat, een gesjeesde student van vijfentwintig met rijke ouders die een tamelijk depressieve indruk maakt en niet weet wat hij met het leven aan moet, behalve zuipen, roken en er depressieve gedachten op nahouden aan de bar. Hij is bevriend met de Ik, die weer andere avonturen beleeft. De Ik onderneemt een zoektocht naar een zeer speciale flipperkast met magische eigenschappen, hij regelt de begrafenis van een telefooncentrale en tussendoor werkt hij als vertaler van van alles en nog wat. En inderdaad: hij gaat ook geregeld naar Jay's om samen met zijn vriend de Rat te zuipen en te roken. Tussendoor wordt hij vertroeteld door zijn tweeling.
Beide verhalen zijn uitgebracht in één band - beide als gezegd met voorwoord. Ze zijn beide echte Murakami's. Maar hoe goed zijn ze? Van 'Luister naar de wind' weet ik het niet. Vrij niemendallerig. Maar 'Flipperen in 1973' is een mooi kort (164 pagina's) en bondig verhaal, typisch Murakami in sfeer, magie, melancholie en (sur)realisme. Een stuk boeiender dan het trage uitgesponnen 1q84 bijvoorbeeld. Murakami's meesterschap is al zeker herkenbaar. (