http://pro-libertate.net/20140107/224-read-sixty-days-and-counting ( )

Globalement assez déçu par cette trilogie. Le propos me semblait intéressant mais la construction du roman rend incompréhensible et brouillon la démarche. KS Robinson à vouloir trop élargir son propos, à vouloir englober toute les problématiques liés à nos sociétés face au changement climatique, enjeux politiques, économiques,,sociaux, sociétaux, moraux, philosophiques, se perd et m'a perdu. Quelle idée d'y ajouter une intrigue amoureuse pour dénoncer l'omnipréseence des services secrets, nos sociétés ou chaque individus est sous surveillance constante par la technologie que nous utilisons au quotidien. Je ne me suis absolument pas attaché aux personnages du roman. Ecrit en très court chapitre, on saute d'une réflexion politique ou philosophique sur l'environnement, la société, la nature et la place de l'homme, ou l'économie capitaliste, pour passer à suivre les états d'âme d'un père par rapport à l'éducation de ses enfants.... au fil des chapitres et des trois tomes, Robinson perd le sens de son propos et m'a perdu. Un élément illustrant cette dérive, chaque partie du premier tome est entamé d'un chapitre plutôt de réflexion philosophique, scientifique, d'ailleurs le texte est en italique afin de bien le distinguer de l'histoire. Mais dans le second tome et surtout le troisième cette première partie est toujours là mais il n'y aucune différence par rapport au rest du texte, on suite les personnages, l'histoire et on a perdu ces parenthèses ou introduction de réflexions plus générales.
J'ai également regretté la conclusion du roman, qui demeure sur une hypothèse un peu béate et naïvement optimiste.
Ce qui n'arrange rien à ce texte c'est le style. Utilisation d'onomatopées à outrance, de termes assez triviaux ou familier (sans savoir si cela est du à la traduction ou bien au texte original de Robinson). Le style est très pauvre ce qui rend la lecture de ces trois volumes pas très agréables.
Néanmoins, le fond traité par Robinson est important et au fil du texte, il y a des réflexions intéressantes qui nous amènent à s'interroger sur notre société et nos habitudes en société et comment nous réagirions face aux catastrophes climatiques que Robinson décrit.
Bref déception pour un roman un peu mou, brouillon mais qui traite néanmoins d'un sujet essentiel.

Peut-être qu'on traversait la vie en faisant les choses que l'on avait à faire, poussé par la nécessité, en réservant les décisions aux options, et que donc ce n'était pas un facteur vraiment important de l'existence. (p87)

C'était vraiment drôle : ils auraient pu être comme des dieux dans un monde plus beau et plus juste que l'humanité ne pouvait imaginer, et à la place, il y a avait des tortionnaires sur une planète où la moitié des gens vivaient dans une misère extrême pendant que l'autre moitié tuait de peur de se retrouver dans cette misère et était toujours prête à regarder ailleurs pour ne pas voir le génocide, le spécicide et le bospshèricide qu'ils commettaient, tout ça sans nécessité, par trouille et par appât du gain. Hilarant ! On ne pouvait pas faire autrement que de rigoler ! (p340) ( )

Laatste deel van de trilogie, waarbij nu CO2-uitstoot (en bijkomende opwarming) een belangrijke rol speelt en dus de temperatuur op aarde enorm zal/kan beïnvloeden, zoals het smelten van de poolkappen en hoe dat enorme gevolgen heeft qua stijging van de zeespiegel, enz... Verschillende voorstellen worden uitgedokterd (o.a. water verpompen om het smelten tegen te gaan, droge landstukken weer met water vullen, ...), zonder echt te weten wat de gevolgen op (lange) termijn zullen zijn.

Ook speelt Frank Vanderwal nog steeds een hoofdrol, net als zijn nieuwe vriendin Caroline (geheime dienst), die moet onderduiken want in levensgevaar voor de kwaaie bedoelingen van haar man. Intussen speelt ze wel bewijsmateriaal voor de stemvervalsing van de verkiezingen door aan Frank, die dat op zijn beurt aan zijn collega's doorgeeft voor onderzoek. En zo komt er nog meer aan het licht, o.a. hoeveel geheime diensten er wel niet bestaan (en hoe het eigenlijk een zootje is). Frank zelf is ook in gevaar, wordt ook gevolgd in zijn doen en laten. Dat drijft hem zover dat hij de Tibetanen (Khembalung) verlaat - hij heeft er wel een hele tijd gewoond, ook helpen de nieuwe locatie in te richten (boomhut en zo) - en bij zijn makkers in het bos (eerder de krakers) gaat overnachten. Hij verkocht zelfs z'n busje om een ouder VW-busje te kopen en die op te knappen. Kwestie van iets anoniemer de baan op te zijn. Zijn boomhut was intussen toch vernield door het team van Cooper (man van Caroline).

De korstmossen van Yann Pierzinski en Marta (Franks ex) zijn zo goed dat ze zich in een onverwacht grote mate verspreiden. Ze zijn bijna té goed. Wat dat voor gevolgen heeft/zal hebben, kunnen ze niet voorspellen, want ze hadden niet op een dergelijke groei gerekend.

USA en China zijn in gesprekken inzake verbetering van het milieu en dus reductie van de CO2-uitstoot, evenals oplossingen voor schonere energie (= sluiting kolencentrales), met behulp van de Navy. Elektriciteitsproblemen zijn er nog steeds in Amerika (gelukkig zijn er generatoren). Charlie Quibler heeft het drukker dan ooit, maar vindt dat z'n jongste zoon, Joe, na de geestenuitdrijving door de Tibetanen, niet meer de spontane deugniet is. Vandaar dat Charlie vraagt om de betrokken geest te laten terugkeren zodat Joe weer de deugniet wordt ipv een iets kalmere versie. En zo kan Charlie dan weer aan thuiswerk doen, hoewel dat niet volgens de zin van president Phil Chase is, gezien de belangrijke milieukwesties die hoogdringend dienen aangepakt te worden.

Lang verhaal kort: het wordt spannender en spannender en alles komt uiteindelijk wel op z'n pootjes terecht. Zoals voorheen wordt elk deel geïntroduceerd door een tekst met spirituele dan wel wetenschappelijke inhoud (op vertelwijze, dus geen droge afhaspeling van feiten e.d.). Wel dienen er zich enkele typfouten aan, zoals nsf ipv NSF en dergelijke kleine dingetjes. Op zich niet erg, maar je kunt er niet naast kijken. Ook staat er weer heel wat filosofisch spul in van Emerson en Thoreau. Verder vergelijkingen met oude presidenten van de USA: Roosevelt (vooral deze, want Phil Chase spiegelt zich daaraan), Lincoln, ... Een mooie mix van fictie, wetenschappelijke input en geschiedenis. Altijd leuk wanneer je iets bijleert. :-)

Zoals eerder gezegd dien je de 3 boeken als een trilogie te lezen, anders ben je niet meer in het verhaal. Als je wat science-minded bent en bezorgd (of het ligt in je interessesfeer) over het milieu, klimaatkwesties, ... dan is deze trilogie zeker een aanrader, wat mij betreft. Misschien niet Kim Stanley Robinsons beste serie, maar zeker de moeite. Tot slot is het ook een betoog tegen het kapitalisme dat de wereld al tientallen jaren in z'n greep houdt.

Dit waren m'n eerste KSR-boeken en ik ga zeker andere van zijn werken lezen. ( )

To be honest, this book does have some great concepts, and some of the social commentaries are bang on.
Other than that, this novel is pointless, lacks focus and frankly gets to be quite boring after a point. I'm surprised I finished it, but I kept expecting the tempo to suddenly increase and for everything to make sense. ( )

I wanted to like this concluding volume of Robinson's trilogy more than I did--in fact, parts were very good. What holds me back and reduces my rating is primarily the naive politics, often expressed in unbelievable blog "chats" by the President of the US. The conspiracy suspense story is fun and exciting. The "domestic" drama of a father trying to do right by his young sons also good. The science in the science fiction is plausible and the effects of global climate change all-too likely. Then there is the unlikely resolution to all-things China that spoils much of the end of the book. I do like the weaving of Buddhism, science, and real politik. And the characters are complex and interesting. ( )