Fotografe en alleenstaande moeder Rachel Jenner gaat op een zondagmiddag met haar achtjarig zoontje Ben en zijn hond Skittle wandelen in Leigh Woods. Als ze bijna bij een speelweide zijn aangekomen rent Ben alvast vooruit terwijl Rachel een sms van haar zus leest. Als ze even later zelf bij de speelweide aankomt is Ben verdwenen en dat is het begin van een onvoorstelbare nachtmerrie. Inspecteur James Clemo wordt met het onderzoek belast. Twee dagen na de verdwijning houdt de politie een persconferentie die niet verloopt zoals James Clemo in gedachten had. De gevolgen voor Rachel en het politieonderzoek zijn desastreus.

De Engelse schrijfster Gilly Macmillan studeerde kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Bristol en het Courtauld Institue of Art in Londen. Laat me niet alleen (Burnt paper sky) is haar debuut en wat voor een debuut. In een uitermate fraaie stijl schrijft ze een indringend verhaal over kinderontvoering, de heftige emoties die dat oproept, familieverhoudingen en de macht van de media. Het verhaal wordt vertelt vanuit twee perspectieven, die steeds worden afgewisseld met berichten van het internet, sociale media en transcripties van gesprekken die James met een therapeut heeft. Het eerste is dat van Rachel Jenner, de in shock verkerende moeder die geconfronteerd wordt met een publieke opinie die haar ongenadig slachtoffert, de ontaarde moeder die zelfs in staat wordt geacht haar eigen kind om te brengen. Het tweede perspectief is dat van politieman James Clemo, die het politieonderzoek aangrijpt om zichzelf te profileren en daar lang niet altijd in slaagt.

De emoties die Gilly Macmillan beschrijft zijn rauw en hartverscheurend zonder dat het verhaal melodramatisch wordt. De doodsangsten en schuldgevoelens, de hoop en de wanhoop van Rachel en James frustraties over het uitblijven van succes, worden zeer realistisch en met de nodige diepgang onder woorden gebracht. Deze diepgang geldt ook het politieonderzoek dat heel erg gedetailleerd wordt beschreven.

Een ander belangrijk aspect in het verhaal is de rol van de media. Op grond van geruchten, verdachtmakingen, plotseling onthulde geheimen, wordt er een mediacircus opgetuigd dat eerder gericht is op het zwartmaken en verguizen van Rachel dan op de primaire functie van de media, het objectief verslag doen van de verdwijning van Ben. Deze mediagekte beïnvloedt op sommige momenten ook de lezer want is Rachel wel die goede moeder bij wie een kind zich veilig en geborgen kan voelen?

Het verhaal niet echt spannend maar de plotwindingen, de vraag wat er met Ben is gebeurd en de fraaie schrijfstijl van Gilly Macmillan zorgen er voor dat het je van begin tot einde helemaal in beslag neemt.
Laat me niet alleen is een uitstekend geslaagd debuut van Gilly Macmillan. Een psychologische thriller van de bovenste plank die je nog lang nadat je het boek hebt dichtgeslagen blijft bezighouden. Welke kant kies je als er weer een kind wordt vermist? ( )