"Als van de roman gezegd kan worden dat hij een centraal thema heeft, dan is dat beslist dat van de liefde, de vele vormen die de liefde aanneemt en alle krachten die daar tegen ingaan. De liefde was noch een passie van de geest, noch van het vlees. Het was eerder een kracht die deze allebei omvatte, alsof het de materie van de liefde betrof, de specifieke substantie ervan." John McGahern
Dit omvat mooi de inhoud waarmee dit boek mij bekoord heeft. ( )

Een boerenzoon uit Missouri gaat landbouwkunde studeren aan de universiteit. Hij doet nauwgezet wat hem gezegd wordt, totdat hij tijdens een college Engelse literatuur wordt gegrepen door die literatuur. Hij gaat literatuur studeren en wordt daarna docent aan dezelfde universiteit. Hij blijft daar werken tot zijn pensioen (en zijn overlijden kort daarna). Zijn leven wordt bepaald door het leven op de universiteit en de literatuurstudie. Hoogtepunten zijn er nauwelijks. De zorg voor zijn dochter Grace in de eerste jaren van haar leven, zijn verhouding met een van zijn studenten en de ruzie met een collega zijn de punten die er een beetje uitspringen. Maar wat een prachtig boek heeft Williams daar van gemaakt. Een leven als dat van veel mensen, verwoord op een unieke manier.

Wat een wondermooi, virtuoos geschreven boek.
Het doet me ontzettend veel deugd om dit niveau van wereldliteratuur gelezen te hebben. ( )

Mooi boek over William Stoner, docent literatuur aan een Amerikaanse universiteit. Eigenlijk geen spanningsboog in het verhaal, maar voornamelijk een soort meanderende biografie (van een fictieve persoon dan). Desondanks zo geschreven dat je door wilt blijven lezen. Mooi! ( )

Geen idee of ik Stoner ooit gelezen zou hebben als ik het niet toevallig gekregen had bij een actie van een krant. Stoner beschrijft het weinig opvallende leven van een weinig opvallende professor, maar John Williams doet dat zo, dat je het boek in een ruk uitleest en dichtslaat met het gevoel dat je afscheid moest nemen van een goede vriend.

Stoner is ongetwijfeld wat wereldvreemd, opgegroeid als enig kind op een schraal boerenerf.Hij wint gaandeweg aan luciditeit, met als hoogtepunten ongetwijfeld de motivatie waarmee hij een punt zet achter een kortstondige affaire en de manier waarop hij het departementshoofd, naar het einde van het boek toe, een hak zet. Hij is integer naar zijn studenten toe, maar laat zijn vrouw zijn relatie met zijn enige dochter wel verzieken.

Williams schrijft uitgepuurd en afstandelijk, wat het boek een bijzondere intensiteit geeft. Veel blijft onuitgesproken of wordt maar met een half woord toegelicht. De redenen achter het voortdurende gevecht tussen Stoner en zijn vrouw Edith bijvoorbeeld, of de relatie van Edith met haar vader. En of Stoner nu wel of niet een goede docent was in de ogen van zijn studenten, zullen we nooit echt weten. Dat hoeft ook niet. Hij heeft zijn leven geleefd, dat is zijn grootste prestatie. Zoals van ons allemaal? ( )