Ik vond dit minder goed dan Eddy Bellegueule: er wordt verteld hoe Edouard (EL zegt zelf voortdurend dat aan zijn romans niets verzonnen is, zie mijn bespreking van EB, volkomen onwaar, maar wel met een kern van waarheid, dus ik doe even of dit hemzelf allemaal zo is overkomen) beroofd, verkracht en bijna vermoord is door een Berberjongen die hij/die hem in de nacht van 24 op 25 december in Parijs oppikt. Het verhaal wordt grotendeels verteld door zijn zuster aan haar (zwijgende) man, wat een nogal gekunstelde vorm is, op zich, en ook omdat die zuster spreektalig (vermoeiend leesbaar) Frans gebruikt, maar wel met te veel inzicht voor haar achtergrond als arbeidersmeisje uit een dorp. In feite hoor je Edouard, die haar alles verteld heeft want hij moet er steeds weer over praten, in haar versie, niet alleen de feiten maar ook de inzichten, ook als ze Edouards inzichten en oordelen in twijfel trekt. Een kleiner deel vertelt Edouard cq de verteller in eigen persoon. Er staan veel goede dingen in, inzichten en gedachten(spinsels) over hoe het voelt beroofd te worden terwijl je jezelf als medeslachtoffer van de maatschappij ziet, hoe onbegrijpelijk het hele handelen van Reda, de dader, is: eerst een aantal malen bevredigende seks, tederheid, later dreigen, schreeuwen, stelen, poging tot wurgen, dreigen met vuurwapen, verkrachting tot bloedens toe, maar dan weer ontkennen, toneelspelen, oprecht strelen, verwarring over zijn eigen gevoelens, gesymboliseerd in het laatste Pardon als hij vertrekt. Toeval en improvisatie als drijfveren bij zo'n ingrijpende gebeurtenis. Ook goed hoe vernederend de machinerie is die je bij aangifte in beweging zet, en hoe dwingend. Maar minder vond ik, naast de opzet met de vertellende zuster: dat het wel erg langdradig is en, daarmee samenhangend, dat EL zich wel erg als het centrum van het universum beschouwt van wie elke handeling en elke gedachte ongelofelijk de moeite waard is. En ook wel de, ondanks de ernst van de zaak, in mijn ogen enigszins hysterische reactie van EL. Maar misschien zou ik wel anders piepen als mij zoiets was overkomen. ( )