Dit begon als een heel aangenaam, vlot lezend en goed geconstrueerd boek, met regelmatig ronduit hilarische passages (zoals de poging van de studente Laura om onder haar plagiaat uit te komen). Ik dacht: wat een verrassend en veelzijdig debuut, zowel inhoudelijk als vormelijk. Zeker als maatschappelijke satire is het best geslaagd: zowel het revolutionaire klimaat van het jaar 1968, de yuppie-wereld van 1988 als de sociale chaos na de financiële crisis van 2008 worden mooi in beeld gebracht, en zowat alle sociale milieus moeten het ontgelden. Psychologisch is vooral hoofdfiguur Samuel goed neergezet, al zijn de meeste nevenfiguren dan weer eerder van bordkarton.
Maar iets voorbij halfweg begint het mis te gaan. Hill verliest zich in zijn verhaallijnen en diept bepaalde episodes veel te ver uit. En vooral op het einde voert hij enkele onwaarschijnlijke en zelfs ronduit flauwe wendingen op en verzandt in het slothoofdstuk in melige, moralistische boodschappen over hét leven. Je vraagt je op de duur zelfs af wat nu gewoon de focus van dit boek was. Ik ben zeker benieuwd naar wat Hill de komende jaren publiceert, want hij kan absoluut schrijven, maar een betere regie en vooral een beperking van wat hij wil zeggen, dringt zich op. ( )

ingenieus in elkaar verweven verhalenmet interessante geestige karakters. Niet echt een spannende ontknoping ( )