Laat ons wel wezen, als de naam Isaac Asimov u niets zegt, bent u nooit geïnteresseerd geweest in science fiction. Hoewel de schrijver intussen alweer zesentwintig jaar dood is, moet hij gedurende zijn leven zo'n beetje de meest productieve schrijver ooit geweest zijn (ook in het algemeen, nog los van het feit dat hij het bij lange niet alleen bij science fiction hield) en werd hij algemeen beschouwd als een van de "Grote Drie" van de science fiction, samen met Robert A. Heinlein en Arthur C. Clarke. Onder zijn bekendste werken vallen niet alleen de drie boeken rond de Foundation - Foundation, Foundation and Empire, en Second Foundation -, maar ook de zogenaamde Robot-serie. Die laatste is in het Nederlands gebundeld in De totale Robot en omvat tientallen verhalen waarin vaak de zogenaamde drie wetten van de robotica een hoofdrol spelen.

Over die laatste heb ik het nog in een volgende bespreking, maar van deze bespreking van De Dreiging van Callisto maak ik gebruik om te vertellen dat Asimov, ondanks het feit dat hij behalve schrijver ook professor in de biochemie aan de universiteit van Boston was, meer dan 500 boeken schreef of redigeerde, zo'n 90.000 bekende brieven en postkaarten op zijn palmares heeft, en zijn Robot-verhalen aan de Foundation-verhalen linkte via een andere serie (hoewel niet echt in serie verschenen), zijnde die rond het Galactic Empire, en daarmee een geünifieerde "geschiedenis van de toekomst" schreef, zoals ook Heinlein dat deed. Daarnaast schreef hij echter ook wetenschappelijke werken over onder andere astronomie, wiskunde, geschiedenis, chemie en de werken van William Shakespeare, fantasy-verhalen, detectives (onder andere rond de Black Widowers), en novellen als Nightfall. Dat laatste werd in 1964 door de Science Fiction Writers of America uitgeroepen tot beste science fiction kortverhaal ooit.

En met dat kortverhaal zijn we bij De Dreiging van Callisto aanbeland. Niet dat Nightfall in die bundeling - want dat is het - opgenomen is, maar De Dreiging van Callisto bevat wel de zogenaamde "vroege werken" uit de periode 1939-1940, zijnde de eerste kortverhalen die Asimov gepubliceerd kreeg. Het zijn er acht in totaal: De Dreiging van Callisto (uiteraard), Ring om de Zon, Het luisterrijk Bezit, Trends, Een wapen, te vreselijk om te gebruiken, Zwarte Broeder van de Vlam, Halfbloed, en Het geheime Zintuig. Tussen de verhalen in, lees je de commentaren van Asimov in verband met de publicatie van die verhalen: de afwijzingen (veel), de commentaren van hoofdredacteurs (als ze al de moeite deden), het geld dat hij er voor kreeg (doorgaans weinig), en uitleg over de verhalen die door zoveel hoofdredacteurs afgeschoten werden dat ze nooit meer aan publicatie toekwamen en "verdwenen".

Asimov is zelf verre van ál te positief over zijn eerste gepubliceerde verhalen, maar alle verhalen in deze bundel werden wel als goed genoeg voor publicatie beschouwd. En ze zijn dat in alle eerlijkheid ook. Okee, ze zijn niét zo goed als vele van zijn latere verhalen, maar ze steken nog steeds ver boven de middelmaat uit en ze lezen als een trein, een eigenschap die ook alle latere verhalen van Asimov hadden (zelfs toen het hele romans geworden waren in plaats van kortverhalen).

Zeker een aanrader dus voor liefhebbers van science fiction, deze De Dreiging van Callisto. Met wat geluk (de werken van Asimov werden ook in het Nederlands op vrij grote oplages verspreid) vind je de bundeling bijvoorbeeld nog terug in de uitgave van A.W. Bruna & Zoon uit het jaar 1977. Voor mij is het herlezen van deze bundel alvast aanleiding om ook eens op zoek te gaan naar de twee andere bundels van "vroege werken", zijnde Het Superneutron en De Rode Koningin. ( )