Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
Primo Levi, geboren in Italië in 1919, voegde zich in 1943 bij een partizanengroep. In dat jaar werd hij gearresteerd en - als jood - naar Auschwitz getransporteerd. Als een van de weinige overleefde hij het kamp. In dit boek beschrijft Levi niet alleen de uiterlijke gebeurtenissen in het kamp, maar vooral de lichamelijke en psychische ontluistering en de overlevingsmechanismen. Hij doet dit vanuit eigen ervaring, maar ook afstandelijk, analyserend, sober, eerlijk en zonder wrok of zelfbeklag.… (meer)
Primo Levi was een Italiaanse Jood die in het verzet zat. Hij werd gearresteerd en kwam terecht in Auschwitz. "Is dit een mens" is een feitelijk verslag van het leven in het concentratiekamp en hoe het mogelijk was dat hij dit overleefd heeft. Primo Levi probeert in het boek een analyse te maken van de mensen die het kamp kunnen overleven, maar geeft daarbij ook aan dat het gewoon een kwestie van toeval is. Zelf had hij zijn overleven te danken aan het baantje dat hij kreeg als chemicus. De vertaling is erg goed om te lezen. Dit boek dat in 1947 werd gepubliceerd was een van de eersten dat het leven in het kamp beschreef. Zelf vind ik het verslag van Art Spiegelman "Maus *****" en vooral dat van Varlam Sjalamov "Berichten uit Kolyma *****" over de Russische Goelag nog indrukwekkender. ( )
Wat is dit een prachtig boek! Nu begrijp ik waarom dit zoveel jaren na het einde van de Tweede- Wereldoorlog nog steeds gelezen wordt. Als ik het meer dan vijf sterren kon geven, zou ik dat doen. Net als een ander boek uit mijn bibliotheek Ademschommel van Herta Müller vertelt dit boek over het leven in een kamp. Waar Müller prachtig taalgebruik hanteert en met fantastische metaforen komt, ben ik toch emotioneel dieper geraakt door Is dit een mens van Primo Levi. Sommige stukken uit het boek spoken nog steeds door mijn hoofd en zal ik niet snel vergeten. Het voornaamste voorbeeld hiervan is als hij in het begin van het boek schrijft dat mensen nooit volmaakt gelukkig zijn, maar ook nooit volmaakt ongelukkig kunnen zijn. Prachtig. Een boek dat ik iedereen kan aanraden. ( )
Autobiografisch verhaal van de auteur's verblijf in het concentratiekamp van Buna, vlakbij Auschwitz. Aankomst in februari 1944: bij de gelukkige geselecteerden voor het arbeidskamp. Beschrijving van het kampleven en vooral de struggle for life, ook en vooral tussen de gevangenen. In augustus 1944 getransfereerd naar de afdeling chemie (na een zogenaamd examen), waar een milder regime heerst, en waar hij zelf aan notities kan beginnen die de basis vormen van dit boek. Treffende klinische beschrijving, met als rode draad wat er overblijft van het menselijke in onmenselijke omstandigheden. ( )
Is dit een mens is de autobiografie van een Italiaanse verzetsstrijder, over zijn ervaringen in Auschwitz. Ik heb al heel wat boeken gelezen over de tweede wereldoorlog en de concentratiekampen. Dit boek is zeker uniek te noemen in zijn soort. Levi beschrijft hoe het is om in de kampen beroofd te zijn van elk stukje menselijkheid dat men ooit heeft bezeten. Hij doet dit zo treffend. Daarmee is dit boek bij uitstek een stuk geschiedenis over de nazi gruwelen, die iedereen gelezen zou moeten hebben. Heel indrukwekkend! ( )
Is dit een mens is een boek met daarin het verslag van Primo Levi over een jaar in Auschwitz: een verslag achteraf waarin zijn eigen belevenissen centraal staan. Het Lager is de naam die het concentratiekamp krijgt. De vraag, zonder vraagteken, "is dit een mens", bundelt alle belevenissen tot een geheel. Regelmatig grijpt hij terug op de Hel zoals Dante die beschreven heeft, om enigszins te begrijpen, ook al is het achteraf, wat hem overkomen is.
De hel van het Lager heeft zijn eigen wetten waaraan de bewoners zich volledig ondergeschikt aan maken, omdat anders overleven geen optie is. Het is geen ongestructureerde ellende, het is een ellende met wetten en regels, en randen en standen. Wie overleeft is goed, wie sterft, of sterven zal, doet niet ter zake. Ons wordt verteld dat ethiek in het kamp volledig ondergeschikt is aan overleven. Niet alleen de ethiek, al het gedrag, alles wat men vertelt, heeft slechts overleven tot doel. De mens degradeert. Levi: "Wie doodt, is een mens, wie onrecht doet of lijdt, is een mens; geen mens is hij die elk gevoel van grenzen verloren heeft en zijn bed deelt met een lijk."
Het mechanische, levenloze leven in het Lager wordt beschreven in een meestal koele, afstandelijke stijl, waarbij aan slachtoffer maar ook aan dader aandacht gegeven wordt. Mede daardoor is het een indringend verhaal dat je helemaal opslorpt. Veel te weten komen je ook nog over het Lager dat je niet in welk geschiedenisboek dan ook zult vinden. ( )
Informatie afkomstig uit de Italiaanse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Voi che vivete sicuri Nelle vostre tiepide case, Voi che trovate tornando a sera Il cibo caldo e visi amici: Considerate se questo è un uomo Che lavora nel fango Che non conosce pace Che lotta per mezzo pane Che muore per un sì o per un no. Considerate se questa è una donna, Senza capelli e senza nome Senza più forza di ricordare Vuoti gli occhi e freddo il grembo Come una rana d'inverno. Meditate che questo è stato: Vi comando queste parole. Scolpitele nel vostro cuore Stando in casa andando per via, Coricandovi alzandovi; Ripetetele ai vostri figli. O vi si sfaccia la casa, La malattia vi impedisca, I vostri nati torcano il viso da voi.
Opdracht
Eerste woorden
Op 13 december 1943 werd ik door de fascistische militie opgepakt.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
It seems to me unnecessary to add that none of the facts are invented.
Thus, in an instant, our women, our parents, our children disappeared. We saw them for a short while as an obscure mass at the end of the platform; then we saw nothing more.
We are slaves, deprived of every right, exposed to every insult, condemned to certain death, but we still possess one power, and we must defend it with all our strength for it is the last—the power to refuse our consent.
It is a Polish sun, cold, white and distant, and only warms the skin, but when it dissolved the last mists a murmur ran through our colourless numbers, and when even I felt its lukewarmth through my clothes, I understood how men can worship the sun.
Within its bounds not a blade of grass grows, and the soil is impregnated with the poisonous saps of coal and petroleum, and the only things alive are machines and slaves—and the former are more than the latter.
We are always happy to wait; we are capable of waiting for hours with the complete obtuse inertia of spiders in old webs.
I believe that it was really due to Lorenzo that I am alive today; and not so much for his material aid, as for his having constantly reminded me by his presence, by his natural and plain manner of being good, that there still existed a just world outside our own, something and someone still pure and whole, not corrupt, not savage, extraneous to hatred and terror; something difficult to define, a remote possibility of good, but for which it was worth surviving.
If the Lagers had lasted longer, a new, harsh language would have been born; and only this language could express what it means to toil the whole day in the wind, with the temperature below freezing, wearing only a shirt, underpants, cloth jacket and trousers, and in one's body nothing but weakness, hunger and knowledge of the end drawing nearer.
We loaded ourselves with a bottle of vodka, various medicines, newspapers and magazines and four first-rate eiderdowns, one of which odd today house in Turin.
Liberty. The breach in the barbed wire gave us a concrete image of it. To Antoine stopped to think, it signified no more Germans, no more selections, no work, no blows, no roll-calls, and perhaps, later, the return.
They organized an expedition to the English prisoner-of-war camp, which was assumed had been evacuated. It proved a fruitful expedition. They returned dressed in khaki with a cart full of wonders never seen before: margarine, custard powders, lard, soya-bean flour, whiskey. That evening there was singing in hut 14.
We all said to each other that the Russians would arrive soon, at once; we all proclaimed it, we were all sure of it. Because one loses the habit of hoping in the Lager, and even of believing in one's own reason. In the Lager, it is useless to think, because events happen for the most part in an unforseeable manner; and it is harmful, because it keeps alive a sensitivity which is a source of pain, and which some providential natural law dulls when suffering passes a certain limit.
A movement of a finger could cause the destruction of the entire camp, could annihilate thousands of men; while the sum total of all our efforts and exertions would not be sufficient to prolong by one minute the life of even one of us.
However, I am fully aware that after the camp my work, or rather my two kinds of work (chemistry and writing) , did play, and still play, an essential role in my life. I am persuaded that normal human beings are biologically built for an activity that is aimed toward a goal and that idleness, or aimless work (like Auschwitz's Arbeit), gives rise to suffering and to atrophy.
Levi: A friend of mine, an excellent doctor, told me many years ago: “Your remembrances of before and after are in black and white; those of Auschwitz and of your travel home are in Technicolor.” He was right. Family, home, factory are good things in themselves; but they deprived me of something that I still miss: adventure.
Laatste woorden
Arthur is weer met de zijnen verenigd en Charles is weer onderwijzer; we hebben lange brieven gewisseld en ik hoop hem nog eens terug te zien.
Primo Levi, geboren in Italië in 1919, voegde zich in 1943 bij een partizanengroep. In dat jaar werd hij gearresteerd en - als jood - naar Auschwitz getransporteerd. Als een van de weinige overleefde hij het kamp. In dit boek beschrijft Levi niet alleen de uiterlijke gebeurtenissen in het kamp, maar vooral de lichamelijke en psychische ontluistering en de overlevingsmechanismen. Hij doet dit vanuit eigen ervaring, maar ook afstandelijk, analyserend, sober, eerlijk en zonder wrok of zelfbeklag.
)
)
)
)
Google Books — Bezig met laden...
6