Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Swing Time (2016)door Zadie Smith
Books Read in 2017 (36) Books Read in 2018 (39) » 13 meer Booker Prize (130) Books Read in 2019 (540) Books Read in 2023 (2,481) music to my eyes (42) wish list (6) Netgalley Reads (187) To Read (224) Recommendations (9) Africa (71) Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. Een dochter van een zwarte moeder en een blanke vader groeit op in Londen. Ze lijkt zich vooral te laten leven: door een dominante moeder, door haar beste vriendin, die een carrière als danseres ambieert, door de wereldster Aimee die haar inzet als persoonlijke assistent en haar op sleeptouw neemt (New York, Senegal ...). Tot ze, zoals aan het begin van het boek al meteen duidelijk is, een radicale beslissing neemt. Een evenwichtig boek, mooi gecomponeerd, met zorgvuldig uitgewerkte personages en een maatschappijkritische ondertoon. Allemaal wat meer ingehouden dan in Witte Tanden, maar (daardoor?) ook wat minder spits en beklijvend. Eerste Zadie Smith doet uitkijken naar haar andere titels. Vlot leesbare roman met complexe thema's: begaafd tegenover minder begaafd, het leven ondergaan en bewust de lat hoog leggen, zich schikken en zich strijdbaar opstellen, de glamour van een wereldster en de poverheid van het Afrikaanse dorp, ontwikkelingshulp en er munt uit slaan, betrokkenheid uit overtuiging of uit verveling, vriendschap en schone schijn, de vastliggende stadse regels en relaties bij wie het gemaakt heeft en de spontane warmte bij wie aan de rand staat, de blik van de Afrikaan op het lokkende westen en onze roze blik op 'het primitieve buitenleven', het onvermogen een knarsende moeder-dochterrelatie te oliën...
For its plot alone, Swing Time makes for truly marvellous reading. The narrator’s journey, from gritty estate to glittering globe and back again, is the juicy stuff of which film adaptations are made. And the music! If one were to make a playlist of the references, one would have a greatest hits of black music: from Gambian drummers to Cab Calloway to Michael Jackson to Rakim. What makes Swing Time so extraordinary are the layers on which it operates; beneath its virtuosic plotting lies the keenest social commentary. Some of the narrator’s experiences in Africa with Aimee — combined with her efforts to understand shifting attitudes toward race in music and dance — are meant to raise larger questions about cultural appropriation, and the relationship between the privileged West and the developing world. But these issues do not spring organically from this clumsy novel — a novel that showcases its author’s formidable talents in only half its pages, while bogging down the rest of the time in formulaic and predictable storytelling. Onderdeel van de uitgeversreeks(en)Gallimard, Folio (6739) Heeft als studiegids voor studentenPrijzenOnderscheidingenErelijsten
In 1982 raken twee gekleurde meisjes van zeven met elkaar bevriend als ze voor het eerst naar balletles gaan in Noordwest- Londen. Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)823.914Literature English & Old English literatures English fiction Modern Period 1901-1999 1945-1999LC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Het centrale verhaalgegeven is de vriendschap tussen de vertellende ‘ik’-figuur en haar leeftijdsgenootje Tracey. Uiteraard kom je dan automatisch bij Elena Ferrante en haar cult-cyclus ‘de geniale vriendin’ uit, en ik begrijp wel de parallellen die worden getrokken tussen de twee: de haat-liefde-verhouding tussen de twee vriendinnen is ook bij Smith een telkens terugkerend thema, en ook hier lijkt vriendin Tracey het aanvankelijk veel beter van af te brengen in het echte leven, of dat is toch tenminste de impressie van de vertellende ik. Toch gaat de vergelijking met Ferrante volgens mij niet helemaal op. De focus van Smith ligt wel degelijk bij de vertellende ‘ik’. Het feit dat we heel de roman door haar naam niet te horen krijgen, zegt genoeg: dit draait om identiteit en zelfbeeld. En in tal van passages komt dat ook naar voren: de vertellende ‘ik’ vindt zichzelf maar een meeloper, begrijpt zelfs niet dat ze zo lang persoonlijk assistente is kunnen blijven van die onuitstaanbare popster Aimée, waardoor ze jarenlang kan meedraaien in een dolgedraaide glitterwereld; ze vraagt zich voortdurend af wie ze is en wat ze eigenlijk wil in het leven. Het is vooral de confrontatie met het ‘authentiek’ aandoende leven in West-Afrika die haar op bepaalde feiten van het leven drukken.
De roman is goed gecomponeerd en neemt je via een dynamische opbouw, telkens springend in de tijd, mee in het verhaal van de vertellende ‘ik’. Vooral de zelfreflexieve passages zijn goed gedaan, en de interactie met vriendin Tracey en popster Aimée prikkelt tot verder lezen. Maar ik heb de indruk dat iets voorbij halfweg spanningsboog wat slapper werd, en dat Smith moeite had om naar haar ontknoping toe te werken. Vanaf dat moment begint de actiemotor wat te sputteren, met een paar onwaarschijnlijke en slecht uitgewerkte wendingen, waarbij vooral vriendin Tracey compleet lijkt te ontsporen. Het eigenlijke slot laat wel mooi de ambiguïteit voortbestaan over de echte verhouding tussen de vertellende ik en haar vriendin Tracey en de centrale vraag wie van hen beiden een ‘geslaagd’ leven leidt. Nog eens, ondanks die onvolkomenheden, heeft Smith weer een mooie roman neergezet. ( )