Kort, vermakelijk boekje waarin de 20ste eeuw samengevat wordt op een heel originele manier: als een vertelling waarin feiten en feitjes naast elkaar worden gezet in een maalstroom die het absurde van vele ontwikkelingen in de verf zet; ( )

Een boek als een wervelwind. Géén hoofdstukken maar slechts margekopjes, niets onderbreekt de vloeiende woordenstroom van de schrijver. Cultuur, politiek, filosofie sociologie, politiek, alles in één samenvattende tekst. De wijze van schrijven deed mij vaak denken aan die van Céline, zoals in de zin: “Het geperforeerde toiletpapier is in 1901 door een Zwitser uitgevonden, op de dag dat de Zwitserse regering een anarchist aan Italië uitleverde die verdacht werd van de aanslag op de Italiaanse koning, en in de krant stond dat het een onopvallend maar belangrijke uitvinding was”. En zo gaat het maar door. Nog een mooi voorbeeld: “Existentialisten zeiden dat de metafysica in verval was en dat alles subjectief was, maar dat desondanks de objectiviteit bestond, en dat we geen juiste benadering hadden, omdat intersubjectiviteit het belangrijkst was”.

Het boek biedt –zonder ergens een oordeel te geven- in zakboekformaat, een vlucht door de geschiedenis van Europa in de twintigste eeuw en steekt daarbij in vele opzichten andere boeken over dit onderwerp naar de kroon .
De laatste bladzijde waar hij schrijft over “het einde van de geschiedenis” is om in te lijsten !

Om in één adem uit te lezen. ( )