Inderdaad, ik vond dit boek wel vakwerk: niet zo hilarisch als sommige andere Lodges, maargoed elkaar gezet, plausibel, herkenbaar. Robyn Penrose, Jonge literatuurwetenschapper aan de Universiteit van Rummidge waar zij op feministische wijze Engelse literatuur doceert – haar specialisme is de negentiende-eeuwse industria novel – moet een dag per week meelopen met Vic Wilcox, CEO van een staalbedrijf. Dit project is bedacht door de bovenbazen van de universiteit om maatschappelijk te scoren, over de ruggen van de onderbetaalde, overwerkte, met ontslag bedreigde docenten. Robyn is wanhopig op zoek naar een vaste aanstelling, en daarom doet ze ook, met grote tegenzin deze klus. Vic, middle middle class, twee kinderen die een beetje lapzwanzen en zijn intussen niet meer zo aantrekkelijke vrouw, self-made met duur huis en mooie auto, nationalistisch, heteroseksistisch en niet geïnteresseerd in boeken en cultuur heeft al even weinig trek in dit project. Natuurlijk komen zij nader tot elkaar, natuurlijk leveren ze allebei steekhoudende kritiek op het systeem waar de ander en functioneert; wel vond ik dat de auteur (net als ikzelf) duidelijk meer aan de kant van de universiteit staat. Zeker ook in de, zeer herkenbare!, Impliciete kritiek op de onderwijspolitiek en de bestuurderen van de universiteiten. Alleen het einde want ik, zoals wel vaker bij Lodge, niet helemaal bevredigend. In dit luisterboek was de voorleesstem naar mijn smaak wat te precieus. ( )

feministische literatuurwetenschapster moet voor een universitair project een ondernemer een half jaar schaduwen. In het begin nog al clichematig, maar boek wordt steeds origineler ( )