an De lichte is het hoofdpersonage in dit verhaal. Hij leeft onder het bewind van koning Lodewijk XV. Samen met enkele aanhangers richt hij een bende op, een verzameling van bandieten. Om te bewijzen dat Jan De Lichte goed genoeg is om leider te zijn van deze bende overvalt hij een postkoets en later een heel kasteel. Hij wordt aanvaard als leider van de bende. Stilaan wordt de bende groter en groter en krijgt men meer aanhangers. Maar hiermee krijgt hij ook tegenhangers zoals Cies Tincke die eerst een goede vriend van Jan was en later een grote vijand wordt. Dus de bende van Jan de lichte groeide, maar op een dag wordt Jan De Lichte gevangen genomen, na een inval op de bijeenkomstplaats van de bende en wordt hij in de toren van Aelst gezet. Hier verblijft hij een aantal dagen en wordt hij gemarteld. Maar de bende weet hem te bevrijden. De bende bleef maar groeien en er waren leden van over heel Vlaanderen. Cies Tincke krijgt ook een soort van bende rond zich die tegen Jan de lichte zijn. En op een groot feest van de bende van Jan de Lichte, verklaart men dat Tincke gedood mag worden. Jan gaat op zoek naar Tincke en zijn aanhangers. Hij vindt deze en kan Tincke verwonden. Maar de bende van Jan begint uiteen te vallen. En naar het einde van het verhaal blijft er niet veel meer over van de bende behalve Jan zelf en 2 vrienden. Op het einde wordt Jan gevangen genomen door de fransen samen met vele andere (ex-)bende leden. En ten slotte wordt de zolang gezochte Jan opgehangen in Aelst samen met de dood van vele anderen.

3.Personages:
In het boek zijn er vele belangrijke personages zoals: Mies (de vrouw van Jan), Cies Tincke, de geheimzinnige brusselear (een persoon die tot op het einde onbekend blijft en geheimzinnig word omschreven) maar het belangrijkste figuur is natuurlijk Jan de Lichte zelf.
Je kan hem wel een heldhaftig figuur noemen omdat hij tegen het sterke Franse régime ingaat. En de leider van een bende wil worden die niet makkelijk in de hand te houden is. Toch zou ik niet graag op Jan de Lichte willen lijken want hoewel hij een held is, is hij ook een grote bandiet die veel moorden op zijn geweten heeft en veel vijanden heeft. Hij maakt ook veel onaangename dingen mee zoals zijn verblijf in de toren van Aelst etc.
De personages verschillen op zich zeer hard, je hebt echte typetjes zoals de zeer sterke en rouwe Jan de Vries, maar je hebt dan ook weer Andere types die volledig hun eigen weg gaan, zoals Marieke Bleecker. 
Meulenaere heeft sommige eigenschappen die ik echt niet zou willen zien in een reëel persoon. Hij moord er op los en heeft geen genade, hij is niet vriendelijk en heeft dus over het algemeen een nogal slecht karakter. Hij is dan weer wel zeer trouw aan Jan de Lichte in tegenstelling tot vele andere bendeleden. 
Van de meeste personages zouden wij opkijken als we ze in onze leefwereld zouden tegenkomen, maar in hun tijd was het eerder gewoon dat er geroofd, geplunderd en verkracht werd, toch denk ik dat het gedrag van de meeste personages niet bepaald aanvaardbaar is. De meeste vrouwen hebben er geen schrik van om hun borsten in het openbaar te laten aanschouwen maar in het boek is dit geen probleem. Zo zijn er nog vele voorbeelden van een nogal vreemd gedrag.
Echte sympathieke personages zitten er niet in, Jan de lichte lijkt sympathiek maar op het einde vervalt hij ook in roof en moord scènes, dat is wel met meerdere personages het geval. Het enige eerder sympathieke personage, voor mij althans, is Marieke Blieecker. Zij is een nog jong meisje dat niet zoals de andere vrouwen met ontblootte borsten rondloopt. Ze komt niet echt veel voor in het boek daarom krijgen we niet echt een volledig beeld van haar karakter. Toch als ze beschreven wordt komt ze voor mij voor als een lief onschuldig meisje dat altijd de goede zaak wil helpen en altijd klaarstaat voor haar (stiekem geliefde) Jan de Lichte. Ze sterft op het einde zonder veel details. 
Jan de Lichte is het hoofdpersonage waar heel het verhaal om draait, hij is altijd wel ergens in de buurt. Daarom kom je ook veel van zijn karakter te weten. Het boek werkt met een soort van alwetende verteller waardoor je ook zijn gevoelens en gedachten te weten komt. Je schept dus een vrij duidelijk beeld van zijn karakter. Dit verandert wel naar het einde van het boek, hij verandert van een lieve, behulpzame jongen naar een soort van bloeddorstige moordmachine. Omdat je zoveel van zijn gevoelens en gedachtes kent kan je al zijn handelingen ook begrijpen, en kan je er in komen dat hij die metamorfose ondergaat.

 

In het boek wordt zeer veel beschreven dus je bij de meeste personages niet meer veel invullen zowel qua uiterlijk niet als qua innerlijk niet. Zoals bij Jan de Lichte in het bijzonder krijg je bij de meeste andere personages ook gevoelens en gedachten te horen waardoor je zelf nog amper gaten moest bijvullen. 

4.Structuur:
De auteur heeft een goede structuur in het boek gestopt met een onderverdeling van 14-tal hoofdstukken. Telkens als er een nieuw hoofdstuk begint krijg je een soort van korte samenvatting van dit hoofdstuk.
a)Hoofdstukken:
1) De Brusselaar
2) Te Velsiecke
3) In Het Kruisken
4) De Honger
5) Het gevecht met de Waal
6) De aanslag op de postkoets
7) Aanval op het kasteel
8) Een veemgerecht
9) Kermisdagen
10) Een andere wereld
11) In het Raspalje-woud
12) Onder de zwarte vlag
13) Ik ben een bandiet!
14) Als het vuur geslagen is!
Alle hoofdstukken zijn worden verteld door de alwetende verteller.

b)Tijd:
Als we de opbouw van het verhaal bekijken qua tijd, zien we dat dit helemaal niet ingewikkeld is. Er komen geen flashforwards noch flashbacks in te pas. Ik persoonlijk vind dit zeer goed. Ik Hou er niet van als men met verschillende verhaallijnen dooreen zit van vroeger, nu en de toekomst. Je kan gewoon lezen en blijven lezen zonder echt na te denken van: ‘wanneer is dit nu weer’ en ‘hoe zit dat, was dat vroeger???’.
Het verhaal wordt verteld op het moment dat het zich ook werkelijk afspeelt. De auteur bereikt hier een verhaal mee waarin je, je goed kan inleven. Je kan erin beginnen lezen en zo het gevoel hebben dat je echt mee loopt met Jan de Lichte en zijn bende. Dit is een zaak die ik zeer goed apprecieer in het boek. Ik vind de beste boeken altijd de boeken waarin je jezelf goed kan inleven. Dit is daar dus een voorbeeld van.
Je krijgt altijd wel wat meer informatie als de personages zelf, dit vind ik wel jammer want daardoor krijg je veel minder spanning. Ondanks die informatie bleef het boek toch een zekere constante spanning behouden waardoor je steeds wou blijven lezen. Geen echte climaxspanning maar een gewone spanning door het hele verhaal die nu eens een piek en dan weer eens een dal had.

5.Stijl:
Het gehele boek is geschreven in een soort van ouder Vlaams, Dit natuurlijk omdat het boek zich afspeelde in het oude Vlaanderen van de 18e eeuw.
Eerst voelt het nogal onwennig aan om zoveel woorden te zien in het verhaal die je zelf nooit meer gebruikt en die vaak ook naar het dialect afbuigen. Dit ben je niet gewoon in een boek. Maar na enkele bladzijden te lezen ben je deze stijl al gewoon en ben je er zelfs bijna niet meer van bewust dat er nogal ongewoon geschreven wordt. Het boek is niet enkel in het oud Vlaams geschreven omdat het zich vroeger afspeelde maar de andere en volgens mij nog wel belangrijkere reden, is de sfeer die deze taal met zich meebrengt. Eerder heb ik al gezegd dat je echt wordt meegenomen in het verhaal en dat je er precies live bij bent. Wel dit is nog zo een zaak waardoor je echt de hele sfeer van het verhaal te pakken krijgt. Moest het verhaal nu in het gewone hedendaagse Vlaams geschreven zijn zou er eigenlijk gewoon een noodzakelijke eigenschap worden weggelaten waardoor het verhaal voor mij al minder boeiend zou overkomen. Gewoon almaar omdat de taal anders niet bij het gedrag en de daden van de personages zou passen.

6.Eigen mening over het boek:
Het was een interessant boek in een aparte stijl. Ik heb elke bladzijde met plezier gelezen hoewel ik geen echte boekenfreak ben. De personages waren gevarieerd van karakter zodat het boek niet snel saai werd. En zoals ik al vaak vermeld heb heeft het boek me hard meegenomen in zijn verhaal waardoor ik het moeilijk had om te stoppen met lezen. De gebeurtenissen in het boek waren ook altijd verrassend en verschillend zodat je nooit op voorhand kon weten wat er de wachten stond. Het boek bevatte verscheidene elementen die het boek boeiend bleven houden, nu eens was er een vechtscène, dan weer een feest, dan weer een dramatischer stuk, zo bleef het boek mij dus tot op de laatste bladzijde aangenaam.