Dit derde deel van Providence wat tevens de afsluiter is van het verhaal heeft mij weer doen duizelen. Telkens is het de vraag wat werkelijkheid is, wat de verbeelding van een persoon, wat een droom, wat een verzinsel van de schrijver van het boek.

Het is gebaseerd op het werk van H.P. Lovecraft, een Amerikaanse fantasy en horrorschrijver die zijn verhalen nogal eens in een science fiction omgeving neerzet. Een schrijver die in zijn tijd, begin 20ste eeuw, vrij onbekend is gebleven maar veel bekende schrijvers van nu in hetzelfde genre sterk heeft geïnspireerd. Ik heb H.P. Lovecraft dan nu ook zeker op mijn graag-nog-eens-wat-van-willen-lezen-lijstje gezet.

Naast de briljante schrijfstijl van Alan Moore is het ook het vakmanschap van de tekenaar Jacen Burrows die dit boek zo aantrekkelijk maakt om mee te beleven. De architectuur in de steden en dorpen rijzen voor je ogen op en geven al gelijk een unheimisch gevoel. De personen hebben iets vlaks maar dat draagt juist bij aan de sfeer en uiteindelijk zijn ze allemaal voor mij gaan leven.

De grote lappen handgeschreven tekst tussen de hoofdstukken door wisten mij ook telkens weer te grijpen doordat het een verdieping was van wat ik net in stripvorm gelezen had en wat de hoofdpersoon dacht dat hem nog te wachten stond.
Kortom weer een en al genieten.

Kan Alan Moore eigenlijk wel iets maken dat niet geniaal is? ( )