35 jaar na de verplichte schoollectuur is dit toneelstuk nog altijd genietbaar, je moet het maar kunnen. Ik heb niet zo voor het absurde theater, genre Vian en anderen, maar in dit geval werkt het echt. Er zijn natuurlijk veel lecturen mogelijk van dit werkje, niet in het minst die van het individu dat ten onder gaat of stand houdt in een samenleving die volledig in de greep komt van het totalitarisme (waar Ionesco in de eerste plaats naar verwees), maar het behoudt ook zijn actualiteitswaarde als je het leest als een kritiek op het overal om zich heen grijpende consumentisme. ( )