Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
"February 20, 1933: on an unremarkable day during a harsh Berlin winter, a meeting of twenty-four German captains of industry and senior Nazi dignitaries is being held in secret in the plush lounges of the Reichstag. They are there to "stump up" funding for the accession to power of the National Socialist Party and its fearsome Chancellor. This inaugural scene sets the tone of consent which will lead to the worst possible repercussions. March 12, 1938: the annexation of Austria is on the agenda and a grotesque day ensues that is intended to make history: the newsreels capture for eternity a motorized army, a terrible, inexorable power. But behind Goebbels's splendid propaganda, it is an ersatz Blitzkrieg which unfolds, the Panzers breaking down en mass on the roads of Austria. The true behind-the-scenes story of the Anschluss--a patchwork of minor shows of strength and fine words, a string of fevered telephone calls and vulgar threats--reveals a starkly different picture: it is no longer strength of character or the determination of a people that wins the day, but rather a combination of intimidation and bluff. With this vivid, compelling history, Éric Vuillard warns against the perils of willfully blind acquiescence, and offers a crucial reminder that, ultimately, the worst is not inescapable"--… (meer)
Ik hou er niet van dat auteurs de boodschap van hun boek er te dik op leggen; dat getuigt van weinig respect voor de lezer. Vuillard schetst in L’ordre du jour in een tiental tafereeltjes hoe de nazi’s de wereld vanaf 1933 naar hun handzetten en hoe de zwakheid van hun tegenstanders hen in de hand speelde. De scenes zijn grotendeels gefictionaliseerde geschiedenis, een genre dat absoluut door de beugel kan, als het maar evenwichtig gebeurt en met respect voor de feiten. Maar Vuillard neemt geregeld een loopje met de historische waarheid (het hopeloos vastrijden van de Duitse kolonnes bij de Anschluss van Oostenrijk in 1938 bijvoorbeeld gaat terug op een overdrijving van Churchill), en dat is een brug te ver. Het is lovenswaardig dat Vuillard in deze tijden in herinnering wil roepen hoe vlug de dingen verkeerd kunnen gaan en hoe geraffineerd de manipulatie van feiten door kwaadwillige personen kan gebeuren. « On ne tombe jamais deux fois dans le même abîme. Mais on tombe toujours de la même manière, dans un mélange de ridicule et d'effroi. Et on voudrait tant ne plus tomber qu'on s'arc-boute, on hurle. A coups de talon, on nous brise les doigts, à coups de bec on nous casse les dents, on nous ronge les yeux. » Door het zo uitdrukkelijk te doen, schiet hij zijn doel voorbij. Dit kleine boekje heeft literair zeker verdienste, maar ik begrijp echt niet hoe dit de Goncourt van 2017 kon behalen. ( )
...this is a thoroughly gripping and mesmerising work of black comedy and political disaster. It seems designed single-mindedly to remind us that, as it says, “Great catastrophes often creep up on us in tiny steps.”
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Et ce qui étonne dans cette guerre, c’est la réussite inouïe du culot, dont on doit retenir une chose : le monde cède au bluff. (p. 118)
Les films de ce temps sont devenus nos souvenirs par un sortilège effarant. (p. 128)
Si l’une d’elles aujourd’hui se reconnaît soudain sur l’écran, à quoi pense-t-elle ? La vraie pensée est toujours secrète, depuis l’origine du monde. On pense par apocope, en apnée. (p. 138)
Laatste woorden
En de geschiedenis, verstandige godin, staat er ook, een verstard standbeeld midden op het feestplein, aan wie eens per jaar boeketten gedroogde pioenen worden gebracht als eerbewijs en elke dag brood voor de vogels bij wijze van fooi.
"February 20, 1933: on an unremarkable day during a harsh Berlin winter, a meeting of twenty-four German captains of industry and senior Nazi dignitaries is being held in secret in the plush lounges of the Reichstag. They are there to "stump up" funding for the accession to power of the National Socialist Party and its fearsome Chancellor. This inaugural scene sets the tone of consent which will lead to the worst possible repercussions. March 12, 1938: the annexation of Austria is on the agenda and a grotesque day ensues that is intended to make history: the newsreels capture for eternity a motorized army, a terrible, inexorable power. But behind Goebbels's splendid propaganda, it is an ersatz Blitzkrieg which unfolds, the Panzers breaking down en mass on the roads of Austria. The true behind-the-scenes story of the Anschluss--a patchwork of minor shows of strength and fine words, a string of fevered telephone calls and vulgar threats--reveals a starkly different picture: it is no longer strength of character or the determination of a people that wins the day, but rather a combination of intimidation and bluff. With this vivid, compelling history, Éric Vuillard warns against the perils of willfully blind acquiescence, and offers a crucial reminder that, ultimately, the worst is not inescapable"--
Google Books — Bezig met laden...
(3.72)
4
Het is lovenswaardig dat Vuillard in deze tijden in herinnering wil roepen hoe vlug de dingen verkeerd kunnen gaan en hoe geraffineerd de manipulatie van feiten door kwaadwillige personen kan gebeuren. « On ne tombe jamais deux fois dans le même abîme. Mais on tombe toujours de la même manière, dans un mélange de ridicule et d'effroi. Et on voudrait tant ne plus tomber qu'on s'arc-boute, on hurle. A coups de talon, on nous brise les doigts, à coups de bec on nous casse les dents, on nous ronge les yeux. »
Door het zo uitdrukkelijk te doen, schiet hij zijn doel voorbij. Dit kleine boekje heeft literair zeker verdienste, maar ik begrijp echt niet hoe dit de Goncourt van 2017 kon behalen. (