Ze vormden een familiekring: een bijzondere familie bestaande uit twee echtparen, waarvan één destijds nog heel jong, Emilia en Antonio, het andere al wat rijper, hoewel ook nog jong, Mathilda en Juan. Matilda bracht in de kring drie kinderen in en fungeerde jarenlang als succesvol talent in de financiële wereld. De anderen namen een soort positie in die het best valt te omschrijven als ‘toegewijd aan Mathilde’. Een vreemde relatie die het gehele boek door een wat gekunstelde en wereldvreemde vorm blijft behouden.
De kern van het verhaal speelt zich af na het plotseling overlijden van Matilda, wanneer haar echtgenoot langzaam maar zeker een nieuwe positie binnen het samenlevingsverband gaat innemen en zich op een onaangename en manipulatieve laat kennen.

Het boek is een minutieus verslag van deze ontwikkelingen. Doordat echter de gekunsteldheid van het decor prominent een rol speelt, blijft het verhaal toch wat op afstand en is het vaak langdradig. Daarnaast valt het op dat het ‘fileren’ van de belangrijkste personages niet leidt tot herkenbare karakteriseringen, meer zoiets als onder de douche staan zonder nat te worden.
Waarschijnlijk is dat de bedoeling van de schrijver geweest, het zijn karakters die overlopen van leegte. (?)

Eigenlijk viel het boek me tegen. ( )