Laatste boek van deze auteur. Wordt beschouwd als een soort vervolg op "Radetskymars". Vooral de karaktertyperingen zullen me bijblijven: afwisselend bijtend-cynisch naar maatschappij en samenleving, dan weer empathisch sympathiserend met de "gewone man".
Ook de zinloosheid en de apathie van een tijdvak dat ten einde is gekomen, en de opkomst van een fascistische samenleving wordt subtiel aangegeven, maar niet benoemd. ( )

Franz Ferdinand Trotta, de hoofdpersoon en verteller in deze roman, leeft het bestaan van een aristocratisch opgevoede nietsnut. De stamtafel in de kroeg en het afstand houden tot de rest van het volk, zijn zo’n beetje de enige zingevingen waaraan hij aandacht schenkt. Totdat de oorlog (WO I) uitbreekt en de Oostenrijkse monarchie haar einde vindt. Na de oorlog, die hij grotendeels in krijgsgevangenschap heeft doorgebracht keert hij terug naar zijn vaderland. Hij treft een samenleving aan die op geen enkele wijze nog verwijst naar het leven tijden de Oostenrijkse monarchie. In korte hoofdstukken zien we het leven van de hoofdpersoon wegglijden. Pogingen om het oude bestaan weer nieuw leven in te blazen zijn -vanwege de veranderde samenleving- gedoemd om te mislukken. In eerste instantie wordt nog gedaan alsof er niets aan de hand is, maar al snel blijkt dat niets meer is wat het was of bleek te zijn.

Een boek ook dat op de hedendaagse werkelijkheid van toepassing is. Kijk maar om je heen ! ( )

Verhaal van Frans Ferdinand Trotta, kleinzoon van de broer van de held van Solferino;
Nogal onduidelijke lijn, tenzij: nostalgie naar zekerheden van donaumonarchie
Stijl erg gelijkend op Pirandello en Svevo (vervreemding) ( )