Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
"From the Booker Prize winner and national bestselling author, reflections on gardening, art, literature, and life Penelope Lively takes up her key themes of time and memory, and her lifelong passions for art, literature, and gardening in this philosophical and poetic memoir. From the courtyards of her childhood home in Cairo to a family cottage in Somerset, to her own gardens in Oxford and London, Lively conducts an expert tour, taking us from Eden to Sissinghurst and into her own backyard, traversing the lives of writers like Virginia Woolf and Philip Larkin while imparting her own sly and spare wisdom. "Her body of work proves that certain themes never go out of fashion," writes the New York Times Book Review, as true of this beautiful volume as of the rest of the Lively canon. Now in her eighty-fourth year, Lively muses, "To garden is to elide past, present, and future; it is a defiance of time." "--… (meer)
Een geweldig boek, prachtig vormgegeven, dat gerust dubbel zo dik had mogen zijn. De verteltrant van Lively is gezellig, onderhoudend, grappig en informatief. Elk nieuw hoofdstuk begint met een zwart-wit tekening van Katie Scot (dé Katie van bijvoorbeeld Het Plantenboek) wat dit boek visueel al tot een echt hebbeding maakt.
Penelope houdt van lezen, schrijven én tuinieren; en dat allemaal al van kindsbeen af. Het zijn de dingen die haar al haar ganse leven hebben geïnteresseerd en hebben beziggehouden. Haar ideeën, kennis, wetenswaardigheden en visie deelt ze in deze parel met ons. Gaande van de tuin uit haar kindertijd in Caïro, de tuin van Virginia Woolf (én die van haar minnares), de waterlelies van Monet tot de boeken van Jane Austen en haar kleine (Penelope) stadstuin van nu in Londen.
Ze kijkt naar schilderijen, catalogussen, open tuinen, ze leest literatuur, gedichten en boeken van specialisten over tuinieren. Maar bovenal zit ze een leven lang met haar handen in de chocoladekleurige aarde, ze leeft in het nu en kijkt uit naar de toekomst. Ze ondergaat de seizoenen en kweekt een echte tuiniersblik (wat dat is legt ze graag zelf uit). Dat alles maakt dit boek tot een smakelijke brok kennis en literatuur. Zoals zij ook zelf opmerkt, je leest het als een schrijver echt zelf tuiniert.
Haar geweldige (Britse) humor maakt dit boek helemaal tot een feest. Ik heb geregeld luidop zitten schaterenlachen. En de beste ‘mopjes’ heb ik onderlijnd.
Met mijn koer vol potten ben ik gezegend of te beklagen (afhankelijk van met wie je me vergelijkt) maar mijn blik naar buiten zal nooit meer hetzelfde zijn. En dat door dit betoverende boek dat naast goesting in lezen (de literatuurlijst achteraan ga ik uitspitten) ook geweldig veel kriebels in de vingers brengt. Lezen, schrijven en tuinieren is een geweldige combinatie, Lively heeft dat hier voortreffelijk bewezen. Voor wie (nog) niet aan het tuinieren is een waarschuwing: dit boek plant zaadjes… ( )
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Viirginia Woolf goes gardening one day in May, which sets me thinking about the curious apposition between gardening as reality and as metaphor.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
On the 31st of May 1920 Virginia Woolf ... wrote in her diary: "The first pure joy of the garden - weeding all day to finish the beds in a queer sort of enthusiasm which made me say this is happiness. Gladioli standing in troops; the mock orange out. We were out till 9 at night, though the evening was cold. Both stiff and scratched all over today, with chocolate earth in our nails."
Frances Hodgson Burnett herself wrote: "I love to kneel down on the grass at the edge of a flower bed and pull out the weeds fiercely and throw them into a heap by my side. I love to fight with those who can spring up again almost in a night and taunt me. I tear them up by the roots again and again."
Gardening, we step beyond the dictation of time. We create order. We design and direct. We get right in there with the plants, escape worldly worries, do in our knees and our backs, set spinning our circadian rhythms, jack up our immune systems, and possibly live a few years longer. When hard at it, none of this is relevant; it is simply a matter of intense engagement with cutting back, taking out, putting in, with this rose, that weed, these seeds, bulbs, tubers. As an occupation, it seems to me unparalleled; productive, beneficial, enjoyable. What more could you want?
Laatste woorden
Ontwarringsbericht
Uitgevers redacteuren
Auteur van flaptekst/aanprijzing
Oorspronkelijke taal
Gangbare DDC/MDS
Canonieke LCC
▾Verwijzingen
Verwijzingen naar dit werk in externe bronnen.
Wikipedia in het Engels
Geen
▾Boekbeschrijvingen
"From the Booker Prize winner and national bestselling author, reflections on gardening, art, literature, and life Penelope Lively takes up her key themes of time and memory, and her lifelong passions for art, literature, and gardening in this philosophical and poetic memoir. From the courtyards of her childhood home in Cairo to a family cottage in Somerset, to her own gardens in Oxford and London, Lively conducts an expert tour, taking us from Eden to Sissinghurst and into her own backyard, traversing the lives of writers like Virginia Woolf and Philip Larkin while imparting her own sly and spare wisdom. "Her body of work proves that certain themes never go out of fashion," writes the New York Times Book Review, as true of this beautiful volume as of the rest of the Lively canon. Now in her eighty-fourth year, Lively muses, "To garden is to elide past, present, and future; it is a defiance of time." "--
Google Books — Bezig met laden...
(3.78)
1
Een geweldig boek, prachtig vormgegeven, dat gerust dubbel zo dik had mogen zijn. De verteltrant van Lively is gezellig, onderhoudend, grappig en informatief. Elk nieuw hoofdstuk begint met een zwart-wit tekening van Katie Scot (dé Katie van bijvoorbeeld Het Plantenboek) wat dit boek visueel al tot een echt hebbeding maakt.
Penelope houdt van lezen, schrijven én tuinieren; en dat allemaal al van kindsbeen af. Het zijn de dingen die haar al haar ganse leven hebben geïnteresseerd en hebben beziggehouden. Haar ideeën, kennis, wetenswaardigheden en visie deelt ze in deze parel met ons.
Gaande van de tuin uit haar kindertijd in Caïro, de tuin van Virginia Woolf (én die van haar minnares), de waterlelies van Monet tot de boeken van Jane Austen en haar kleine (Penelope) stadstuin van nu in Londen.
Ze kijkt naar schilderijen, catalogussen, open tuinen, ze leest literatuur, gedichten en boeken van specialisten over tuinieren. Maar bovenal zit ze een leven lang met haar handen in de chocoladekleurige aarde, ze leeft in het nu en kijkt uit naar de toekomst. Ze ondergaat de seizoenen en kweekt een echte tuiniersblik (wat dat is legt ze graag zelf uit). Dat alles maakt dit boek tot een smakelijke brok kennis en literatuur. Zoals zij ook zelf opmerkt, je leest het als een schrijver echt zelf tuiniert.
Haar geweldige (Britse) humor maakt dit boek helemaal tot een feest. Ik heb geregeld luidop zitten schaterenlachen. En de beste ‘mopjes’ heb ik onderlijnd.
Met mijn koer vol potten ben ik gezegend of te beklagen (afhankelijk van met wie je me vergelijkt) maar mijn blik naar buiten zal nooit meer hetzelfde zijn. En dat door dit betoverende boek dat naast goesting in lezen (de literatuurlijst achteraan ga ik uitspitten) ook geweldig veel kriebels in de vingers brengt.
Lezen, schrijven en tuinieren is een geweldige combinatie, Lively heeft dat hier voortreffelijk bewezen. Voor wie (nog) niet aan het tuinieren is een waarschuwing: dit boek plant zaadjes… (