Ontmoetingen in Parijs, op straat en in café’s ( )

Als instapboek in het oeuvre van Modiano lijkt me dit ideaal: de auteur schrijft perfect in de lijn van zijn 20 vorige boeken: over een mysterieus ouder iemand die terugblikt op episodes uit zijn verleden van meer dan 50 jaar geleden, wandelingen door nachtelijk Parijs, bezoeken aan donkere, groezelige cafés, korte ontmoetingen met al even mysterieuze vrouwen die allemaal in iets verwikkeld zijn, maar waar hij de hand niet op kan leggen en die hij meestal jaren nadien weer kort even ontmoet, zonder meer. Alle Modiano-thema’s zitten er in: het gebrekkige en misleidende geheugen van de mens, het verleden dat altijd terugkeert, de ongrijpbaarheid van een mensenleven, de onmogelijkheid van echte menselijke contacten en tenslotte de misleidend concrete topografie van Parijs. Maar Modiano heeft het in deze ultrakorte roman (je leest het op een dik uur) zo mogelijk nog meer teruggebracht tot zijn essentie, zijn stijl is nog soberder dan tevoren. Het blijft intrigeren, maar ik heb toch liefst wat meer vlees aan het been. ( )