Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
Written with compassionate realism and wit, the stories in this mesmerizing collection depict the disparities of town and village life in South America, of the frightfully poor and outrageously rich, of memories and illusions, and of lost opportunities and present joys.
Cayman 2024 - #2 - A Hard slog for me!! Really hard.... A good friend mentioned a few months back that Marquez was one of his all-time favorite authors....so, knowing i had several on my shelf, decided i would give him a whirl! This was the earliest work i have of Marquez...and i was hopeful both due to my friend's recommendation, and that i love short story collections. But it was dark....almost depressing. I was also unsure where these stories were taking place, or exactly when. There was much political content thrown about here & there.....stories of uprisings and deaths...events it was likely i was supposed to know about.......but i did not........none of it had accompanying context for me to help understand. So, i slogged through these stories of very sad souls.....and their sad lives......and aside from a few glimpses of nobility in purpose from a very few characters, I just wanted it to be over......pointless......like the characters.....which was likely the point. ( )
I have read so many of these short stories by Marquez, I have read 100 Years of Solitude probably a half dozen times, and even wrote my senior paper in University as a literary analysis of the book and its themes. That doesn’t mean I truly understand much of any of the symbolism or the story that runs underneath these tales of Macondo and the lives lived within the town limits.
That fact notwithstanding, I love these stories so much. The characters, the town, the weather, the magical realism, the absurd happenings and crazy family ties; I adore everything that mixed together makes Macondo what it is. Marquez has a way of writing that allows me to picture every scene and feel the stifling heat of the afternoon. I feel like I can understand the characters and their motivations, and can become immersed in the narrative to the point that it’s quite jarring when they end so abruptly. ( )
El coronel no tiene quien le escriba es una novela corta publicada por el escritor colombiano Gabriel García Márquez en 1961. Es una de las más célebres de las escritas por el autor, y su protagonista, un viejo coronel que espera la pensión que nunca llega, es considerado como uno de los personajes más entrañables de la literatura hispanoamericana del siglo XX.
Written with compassionate realism and wit, the stories in this mesmerizing collection depict the disparities of town and village life in South America, of the frightfully poor and outrageously rich, of memories and illusions, and of lost opportunities and present joys.
▾Beschrijvingen bibliotheek
Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden.
▾Beschrijving door LibraryThing leden
Boekbeschrijving
NBD|Biblion recensie:
In deze kleine roman geeft de Zuidamerikaanse schrijver van o.a. "Het kwade uur" en "Honderd jaar eenzaamheid" door middel van zijn hoofdpersoon, de kolonel, op indringende wijze een beeld van de machteloosheid van zijn volk. Deze kolonel met een revolutionair verleden, woont in een fictief Zuidamerikaans stadje (Macondo) waar hij al 15 jaar tevergeefs wacht op het bericht dat hij zijn pensioen zal krijgen. Samen met zijn astmatische vrouw leeft hij in bittere armoe. Zijn enige en laatste trots is een magere vechthaan die voor hem en voor de hele stad het symbool is geworden van de trotsering van alle ellende. Bij gelegenheid door de Nobelprijswinnaar 1982 zelf zijn meest geslaagde boek genoemd.
)
)
Google Books — Bezig met laden...
(3.72)
3