De heks belandt dit keer niet op de brandstapel. Door Amanda Lovelace.

Mijn eerste Lovelace was eigenlijk haar derde en die kocht ik in Engeland, op vakantie. Want is er een beter souvenir dan een boek? Nee dus. Ik kocht het omdat de cover me aantrok en ik verliefd werd op wat ik snel snel binnenin las. Thuis verslond ik het boek van kaft tot kaft met een grote leeshonger.

Je kan me mijn vreugdekreet wel voorstellen toen ik hoorde dat Uitgeverij Mus Amanda haar boeken in vertaling gaat uitbrengen. Ondertussen is dit hun tweede vertaling, van Amanda’s tweede boek (The witch doesn’t burn in this one), dat ik al eens in het Engels heb gekocht, in Antwerpen. Kan je nog volgen ;)? Als echte fan wou ik natuurlijk beide versies hebben!

De vertaling is echt goed gedaan (Anne Oosthuizen), de kracht en urgentie van Lovelace blijven overeind. En de vormgeving is super goed: zo mooi als het origineel met een klein extraatje (ik hou van die bezemsteel).

Vooraan in het boek staan een aantal trigger warnings, niet onterecht. Amanda neemt geen blad voor de mond, durft over alles schrijven (verkrachting, mishandeling, moord, menstruatie en zo veel meer) en doet dat met een kracht en lef die soms als een mokerslag aankomen. Met haar brandend actuele poëzie en proza raakt ze je diep in je hart. Ze engageert, verbindt (vrouwen), veroordeelt (mannen), empowert en heelt.

Critici zeggen dat ze (vooral in dit boek) mannen volledig afbrandt en ja, dat doet ze, maar dan enkel die mannen die het verdienen. Ze legt de vinger op verschillende pijnlijke wonden, ze dwingt ons te kijken naar wat we (misschien) liever niet zien en ze roept op tot actie. Haar gedichten zijn (meestal) niet lang maar ze zijn wel samengebalde medicijnen voor je hart en ziel. Eén bundel van haar kan perfect een uur therapie vervangen, en is nog goedkoper ook ;)

Ik ben fan, van de Engelse én de Nederlandse Amanda! Dikke merci Mus voor deze knappe vertaling (mét extra stevige cover)! ( )