Dit is een boek door een Poolse journalist, waarvan de eerste helft handelt over de laatste dansende beren van Europa, in Bulgarije om precies te zijn, hun baasjes en de dierenrechtenorganisatie die zich inzet voor hun lot. De schrijver benadert het thema vanuit verschillende gezichtspunten, toont empathie voor alle betrokkenen maar zet ook de vele onderlinge vooroordelen, misverstanden en scheve redeneringen goed in de verf. In het tweede deel van het boek worden diezelfde dansende beren een metafoor voor de Oost-Europese landen die in 1989 onder het juk van het communisme vandaan kwamen, maar die maar met moeite wennen aan de gewonnen vrijheid. Dit deel is wat mij betreft wat anekdotisch en is duidelijk minder beklijvend dan het eerste deel, maar blijft interessante lectuur. Tenslotte: weergaloze vertaling! ( )