Ammaniti schreef met "Zo God het wil" een boek dat de lezer aan zich weet te binden dank zij een schier onuitputtelijke resem van personages die zich aan (en sommigen over) de rand van de samenleving bevinden. Met korte, filmisch vertelde hoofdstukken weet hij toch elke personages mooi te typeren en hun verhaallijnen steeds nauwer met elkaar te verstrengelen. Vader Rino en zoon Christiano Zena staan centraal in dit web van hilarische gebeurtenissen die naar een anticlimax leiden. Maatschappijkritiek met een knipoog en een twist. ( )

Ammaniti hangt een rauwrealistisch beeld op van vier mensen in de marge van de hedendaagse Italiaanse maatschappij: werkloos, verslaafd aan alcohol, met radicale (extreemrechts, racistisch) ideeën over de wereld. Centraal zit een vader-zoon-verhaal met een hoog cliché-gehalte: in al hun armoede en hun soms felle botsingen zijn ze heel erg op elkaar betrokken. De verhaallijn zelf draait om het hilarische plan om een bancomat-apparaat uit de muur gelicht te krijgen. Het boek doet soms erg cliché-matig aan, maar het "pakt" wel omdat het de zelfkant van onze globaliserende maatschappij een hedendaags gezicht geeft. ( )

Typisch Ammaniti: burleske situaties die steeds grimmiger worden, om te eindigen in een compleet drama. ( )

Had nog nooit wat van deze Italiaanse auteur gelezen, terwijl hij toch al meerdere boeken heeft geschreven. De personen zijn trieste figuren (drank, werkloosheid,..) , maar met een uitstekende karaktertekening. Meeslepend verhaal. Kortom: een aanrader. ( )