Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
In its adventurous happenings-its abductions, duels, and sexual intrigues-"A Hero of Our Time" looks backward to the tales of Sir Walter Scott and Lord Byron, so beloved by Russian society in the 1820s and '30s. In the character of its protagonist, Pechorin-the archetypal Russian antihero-Lermontov's novel looks forward to the subsequent glories of a Russian literature that it helped, in great measure, to make possible. This edition includes a Translator's Foreword by Vladimir Nabokov, who translated the novel in collaboration with his son, Dmitri Nabokov.… (meer)
De schilderachtige setting van dit boek, de door de Russen gekoloniseerde Kaukasus-regio, voerde me onmiddellijk terug naar de verhalen van Poesjkin en het vroege werk van Tolstoi. Maar Lermontow’s unieke insteek is de vernuftige manier waarop hij zijn protagonist, de amorele Russische officier Petsjorin/Pechorin ten tonele voert: eerst via verhalen door derden, dan via een korte eigen ontmoeting en tenslotte door dagboekfragmenten van Petsjorin zelf. Dat geeft een gelaagdheid aan het verhaal die je als lezer mee in de roman zuigt en niet meer loslaat. Knap gedaan, voor een roman gepubliceerd in 1840, dus nog voor de bloeiperiode van de Grote Europese Roman. Ik kan me best inbeelden waarom Dostojevski zo enthousiast was over dit werk: Lermontov heeft van Petsjorin bijna dezelfde cynische, amorele en tegelijk dubbelhartige, aantrekkelijke en weke figuur gemaakt als veel van de protagonisten van de latere grootmeester, een echte ‘bad-ass’. Vooral de introspectieve pagina’s in het dagboek van Petsjorin getuigen van een diep psychologisch doorzicht in een verdoemde ziel. Uiteraard bereikt Lermontov nog niet het diabolische niveau van Dostojevski, maar hij komt er wel dicht bij. De vroeg-romantische inslag van zijn verhaal, met het accent op natuurbeschrijvingen en dramatische zielenroerselen, stoot ons nu misschien wel een beetje af, maar dat belet niet dat dit toch wel een indrukwekkende roman is. Ik ben zelfs geneigd hem hoger in te schatten dan Poesjkin. Het enige spijtige is dat ik het moest doen met de vertaling van Aleida G. Schot, uit 1977, met een Nederlands taalgebruik dat toen al helemaal verouderd was. ( )
One of the most interesting, eye-opening books I've read. The novel is full of everlasting feelings and motives that ruled human beings in ancient times and keep ruling now.
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
I was travelling post from Tiflis.
Citaten
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
There's a gang of them formed, armed with lorgnettes, and they look menacing.
My best pleasure is to subject everyone around me to my will, to arouse fellings of love, devotion and fear in me – is this not the first sign and the greatest triumph of power?
Laatste woorden
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
I couldn't get any more out of him; he doesn't like metaphysical debates in general
In its adventurous happenings-its abductions, duels, and sexual intrigues-"A Hero of Our Time" looks backward to the tales of Sir Walter Scott and Lord Byron, so beloved by Russian society in the 1820s and '30s. In the character of its protagonist, Pechorin-the archetypal Russian antihero-Lermontov's novel looks forward to the subsequent glories of a Russian literature that it helped, in great measure, to make possible. This edition includes a Translator's Foreword by Vladimir Nabokov, who translated the novel in collaboration with his son, Dmitri Nabokov.
Ik kan me best inbeelden waarom Dostojevski zo enthousiast was over dit werk: Lermontov heeft van Petsjorin bijna dezelfde cynische, amorele en tegelijk dubbelhartige, aantrekkelijke en weke figuur gemaakt als veel van de protagonisten van de latere grootmeester, een echte ‘bad-ass’. Vooral de introspectieve pagina’s in het dagboek van Petsjorin getuigen van een diep psychologisch doorzicht in een verdoemde ziel. Uiteraard bereikt Lermontov nog niet het diabolische niveau van Dostojevski, maar hij komt er wel dicht bij. De vroeg-romantische inslag van zijn verhaal, met het accent op natuurbeschrijvingen en dramatische zielenroerselen, stoot ons nu misschien wel een beetje af, maar dat belet niet dat dit toch wel een indrukwekkende roman is. Ik ben zelfs geneigd hem hoger in te schatten dan Poesjkin. Het enige spijtige is dat ik het moest doen met de vertaling van Aleida G. Schot, uit 1977, met een Nederlands taalgebruik dat toen al helemaal verouderd was. ( )