Uiteraard trekt zo’n boektitel aan loonslaven of workaholics. Wie wil er niet rijk worden in weinig tijd? Zit ik nu een TellSell product aan te prijzen? Is Ferris’ boek alleen een reclamespot voor zijn eigen succesverhaal, of bevat het lessen voor ons allemaal. Ferris (1978) is enerzijds het toonbeeld van de American Dream: als je echt wilt, kun je slagen in het leven. Anderzijds prikt hij ook nuchter door de inproductiviteit van het huidige bedrijfsleven, maakt hij handig gebruik van Friedman’s The World Is Flat, Anderson’s Long Tail en de nieuwe wetmatigheden die gelden voor een Web Worker en e-business. Lastige aspecten als het combineren van een mobiele levensstijl met een gezin, de korte levenscyclus van producten of de ethische aspecten op lange termijn van outsourcing puur vanwege de kosten laat Tim links liggen. Hij is eerlijk over oppervlakkige marketingprincipes die bijvoorbeeld leidden tot de titel van het boek. Degene die het hele boek leest en niet een recensie schrijft op basis van de inleiding of de omslag, snapt dat er langer dan 4 uur gewerkt wordt, en uitbouwen van je eigen bedrijf naast een betaalde kantoorbaan niet zonder slag of stoot gaat.

Natuurlijk, voor minipensioenen (geniet van het leven, stel dat niet uit tot je 65e), uitbesteden van uitzoekklussen, organisatie van evenementen, productie, distributie en afhandeling van goederen is er veel meer mogelijk dan je denkt. Daarvoor helpen diverse oefeningen, voorbeelden, referenties en berekeningen in dit boek. Dat je met intensieve training best kampioen tangodansen of zoiets kunt worden, bewijzen Nederlandse televisieseries als Idols, Sterren dansen op het ijs en Mijn man kan niet dansen. Ferris’ tips om je cv op te krikken en indruk te maken op investeerders, mediavertegenwoordigers of universiteiten grenzen aan leugens om eigen bestwil. Hecht dus niet teveel waarde aan zijn gastdocentschap aan Princeton University. Wat als iemand zich op zo’n manier bij Ferris zelf naar binnen zou smoezen? Het echt onderscheidend vermogen van voedingssupplementen, snelleescursussen en t-shirts is natuurlijk ver te zoeken. En wat te denken van de Nieuwe Rijken, niet noodzakelijkerwijs miljonairs, maar – conform Timothy Ferris’ eigen drang om als een popster te leven – wel genoeg in de slappe was om er regelmatig tussenuit te knijpen om te ontdekken dat je onder de 20 dollar geen fatsoenlijke maaltijd in een Londens restaurant kunt krijgen.

In Een werkweek van 4 uur is geen aandacht voor leiding geven aan mensen, het oplossen van conflicten, samenwerken of echt innoveren, wel voor Management by absence, bedrijfs- en organisatiemodellen die slechts in een beperkt aantal sectoren opgeld doen. Het zijn dezelfde makken die boeken als De aarde is plat hebben: in de digitale wereld, waar alles door een draadje kan, gaat het verhaal op. Doctoren, vervoerders, wegenbouwers, producenten van de t-shirts, voedingssupplementen e.d. organiseren zich anders. Dat Ferris put uit het Grote Citatenboek voor managementliteratuur

En hoewel de Nieuwe Rijken een belangrijke rol in het boek spelen, zegt Ferris dat geld verdienen niet het doel is. Hij besluit het boek met het ontwijken van concrete antwoorden op de vraag naar de zin van het leven. Hier toont hij een slimme mix van oosterse filosofie en Amerikaans kortetermijndenken: het leven heeft geen hogere zin of betekenis, als je slim bent geniet je gewoon van het hier en nu. Conclusie: voor mensen die erover denken hun eigen bedrijf op te zetten, bevat het boek veel waardevolle lessen. Als je bij je huidige baas op de wip zit, maar eigenlijk niet durft te vertrekken, kan Timothy Ferris je aardig helpen. Voel je niet schuldig als je elke dag met plezier naar je werk gaat. ( )