Dit boek kreeg ik van een tweedehands boekhandelaar om eens te lezen. Ik was al geen fan van het werk van Springer en na 64 blz gelezen te hebben ben ik in dit boek gestopt. Geen mooie stijl, de toon van het boek staat me niet aan en ook de inhoud is niet erg boeiend. ( )

‘Teheran, een zwanezang’ van F. Springer was grappig om te lezen. Hoewel het een geheel fictief boek is over een schrijver die zogenaam de biografie van de Shah in Teheran komt schrijven ten tijde van de revolutie, was de schrijver zelf diplomaat en rond die tijd in Teheran. Het weerspiegelt dus ergens toch de realiteit van die omgeving in zulke turbulente tijden en dat maakt het lezen interessanter. Hij schrijft ook wel prettig, als is het mij soms te populair en te zowel te schetsend als te schertsend. Daarnaast merk je als je later wat gaat nadenken over het boek toch ook dat er wel een grote afstand was tussen de Westerlingen en de Iraanse bevolking, dat ze eigenlijk twee heel gescheiden werelden waren. ( )