Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
ncgraham: Surprised this recommendation hasn't already been made ... scholars throughout the years have noted Gwendolen Harleth's influence upon James in creating Isabel Archer.
Bjace: Howells ventures into Henry James territory with this tale of an American expatriate in Florence who is caught between two women. Howells teases the reader by starting to write a Henry James ending and then doing something quite different.
Magistraal in breedte en diepte, maar toch niet perfect schrijftechniek: elk hoofdstukje begint beschouwend, vanuit het auteursstandpunt of met introspectie van een van de karakters, meestal gevolgd door spitse of subtiele dialoog die nieuwe informatie toevoegt; over het algemeen lange, zeer bewerkte zinnen van hoger niveau, soms heel zware constructies; dialogen zijn van enorm hoog niveau, vooral door de dingen die niet gezegd worden of de subtiele hints karakters: scenes met Rosier zijn niet geloofwaardig,want is te geconstrueerd in functie van de plot; aandeel seksualiteit komt nergens aan bod in de relatie Isabel-Osmond; pvallend is ook het ontbreken van een verwijzing naar de psychologische impact van het dode zoontje structuur: over het algemeen chronologische opbouw, maar na sommige essentiële gebeurtenissen wordt er een sprong in de tijd gemaakt, zonder dat de grote veranderingen helemaal worden uitgeklaard; pas heel geleidelijk worden informatie-elementen gegeven die iets meer verduidelijken; zeker naar het einde toe zijn er enkele ongeloofwaardige passages (Rosier, vriendschap Osmond-Goodwood, slotscene met Goodwood) ( )
Google Books — Bezig met laden...
(3.9)
February Group Read: Portrait of a Lady by Henry James
3
schrijftechniek: elk hoofdstukje begint beschouwend, vanuit het auteursstandpunt of met introspectie van een van de karakters, meestal gevolgd door spitse of subtiele dialoog die nieuwe informatie toevoegt; over het algemeen lange, zeer bewerkte zinnen van hoger niveau, soms heel zware constructies; dialogen zijn van enorm hoog niveau, vooral door de dingen die niet gezegd worden of de subtiele hints
karakters: scenes met Rosier zijn niet geloofwaardig,want is te geconstrueerd in functie van de plot; aandeel seksualiteit komt nergens aan bod in de relatie Isabel-Osmond; pvallend is ook het ontbreken van een verwijzing naar de psychologische impact van het dode zoontje
structuur: over het algemeen chronologische opbouw, maar na sommige essentiële gebeurtenissen wordt er een sprong in de tijd gemaakt, zonder dat de grote veranderingen helemaal worden uitgeklaard; pas heel geleidelijk worden informatie-elementen gegeven die iets meer verduidelijken; zeker naar het einde toe zijn er enkele ongeloofwaardige passages (Rosier, vriendschap Osmond-Goodwood, slotscene met Goodwood) (