Maar eerder dan bevreemding creëert haar dwarsheid nabijheid. Zo waar en zo meeslepend zijn ze, die inkijkjes in haar gedachten, die ideeën over de oervorm van religie en de ‘kern van de zaak’ waarnaar zij altijd op zoek is, die vingers op de zere plekken van het intermenselijk contact. Die zielsverwantschap blijft niet voorbehouden aan Ger: dankzij deze correspondentie, Mizees pen en de machtige kracht van de literatuur kunnen we allemaal een beetje Ger worden, een beetje Nicolien en een beetje God.