Wanneer kapitein Charles Ryder door de grillen van een even saaie als onbegrijpelijke garznizoensdienst op het landgoed Brideshead gedetacheerd wordt, voelt hij zich verplaatst naar de hoogtepunten van zijn leven, die alle met Brideshead samenkringen.
Brideshead blijft voor hem onverbrekelijk verbonden met de twee enige mensen die hij in zijn leven werkelijk een actieve rol heeft laten spelen: Sebastiaan en Julia. De gouden dagen van zijn eerste vriendschap met Sebastiaan Flyte, Oxford, het binnentreden in een grillige wereld van vrijheid en waan. Een waan die tenslotte van Sebastiaan bezit heeft genomen, tot hij tenslotte terechtkwam in de vuile achterbuur van de Noord-Afrikaanse stad waar Charles Ryder hem het laatst ontmoet heeft.
Dat leek het einde van zijn contact met Brideshead. Pas jaren laren, wanneer hij een gevierd maar weinig oorspronkelijk schilder is geworden, ontmoet Ryder Sebastiaans zuster Julia opnieuw. Zij gaf hem wat hij tot dan toe gemist had, de gratie van haar vrouwelijkheid, de pijn van de scheiding, de hoop op vervulling. Tot zij hem wegstuurde omdat zij de grens bereikt hadden waar overheen hun samenzijn een leugen zou zijn geworden.
Dat was Brideshead; een pijnlijke herinnering aan de volheid van bestaan, aan verrukking en bitterheid die echt en onvermengd zijn geweest. Een herinnering, en een rijkdom voor de man die op een grauwe morgen in Februari 1945 de koepel van Brideshead tussen de bomen zag oprijzen.