Het is allemaal een beetje gezocht en wil maar niet boeien. Duidelijk een van de mindere boeken van Iles. Gelukkig vroegtijdig gestopt.

In het begin is het spannend, maar na een derde van het boek, had ik er genoeg van. Al die uitleg over de medische of chemische uitleg interresseerd mij niet!Dus ben ik naar heet eind van het boek gaan kijken hoe het afloopt,want het was wel spannend genoeg om dit te willen weten. Maar het einde was ook al geen hoogtepunt. ( )

Dit spannende verhaal neemt je in één trek mee, en is moeilijk weg te leggen. Passage waarbij de echtscheidingsadvocaat een toekomstige klant ronselt is hilarisch, het einde een beetje over the top. Ik ga meer van Greg Iles lezen. ( )

In de boekenbijlage van De Morgen stootte ik enkele weken geleden (meer bepaald op 20 juli) op een paginagroot artikel van Christophe Vekeman over het oeuvre van de Amerikaanse thrillerauteur Greg Iles.

'Hoe slaagt Greg Iles erin om boeken af te leveren die van a tot z de lezer zozeer in de ban houden dat het ware leven al die tijd slechts bijzaak lijkt?’

Met een dergelijke quote was mijn nieuwsgierigheid vanzelfsprekend gewekt. Ik moet eerlijk toegeven dat de boeken van Greg Iles mij tot nu toe niet bepaald opvielen tussen de massa. De stereotiepe titels en bijhorende omslagcovers versterkten het vooroordeel dat Greg Iles thuishoort in het eindeloze rijtje auteurs van Amerikaanse actiethrillers, een genre waarin psychologische diepgang en onderhuidse spanning meestal ver te zoeken is.

Het wervende artikel van Vekeman kon mij snel overtuigen om eens een boek van Greg Iles uit te proberen. Kwade opzet start heel intrigerend. De 36-jarige arts Chris Shepard krijgt bezoek van FBI-agente Alex Morse die hem doodleuk komt meedelen dat zijn beeldschone, jonge vrouw plannen heeft om hem te laten vermoorden. Alex onderzoekt een reeks onverwachte sterfgevallen, waarbij telkens dezelfde advocaat in beeld komt. Alleen is er op het eerste zich niets onnatuurlijk aan al deze overlijdens. De meeste slachtoffers stierven namelijk aan kanker. Is Alex Morse een FBI-agente die na de dood van haar zus het spoor bijster is of hebben we hier echt te maken met heel meedogenloze moordenaars?

Voor de lezer blijft het mysterie niet lang overeind. De auteur verklapt al heel snel wie de slechteriken zijn. Maar de hoofdpersonages (vooral Alex) worden hier zo sterk neergezet dat je niet anders kan dan meeleven en hopen dat ze niet in de val lopen. Het feit dat je als lezer meer weet dan hen maakt het extra angstaanjagend. Kwade opzet is een (medische) thriller die doet verlangen naar meer van deze auteur. Enkel de langgerekte ontknoping in James Bond stijl is wel heel erg ‘over the top’ en de ultieme slechterik krijgt op het eind wat ongeloofwaardige karikaturale kantjes, maar dat nemen we er voor een keertje graag bij. ( )