In 1978 won Isaac Bashevis Singer met Vijanden – een liefdesroman de Nobelprijs voor de literatuur. In de jaren ’90 heb ik diverse romans van Singer verslonden, maar op een of andere manier is Vijanden me toen ontschoten. Deze zomervakantie heb ik echter genoten van Vijanden, waarin niet één driehoeksverhouding, maar een drietal de rode draad vormt. Verwikkelingen, verdachtmakingen en uiteindelijk de onontkoombare ontknopingen, want één man kan onmogelijk zijn leven met drie vrouwen geheim houden. Een dag heeft immers maar 24 uur en het arsenaal smoesjes is een keer uitgeput. In een joodse setting van direct na de Tweede Wereldoorlog in New York, waar Europese en Amerikaanse cultuurverschillen zichtbaar worden, het conflict tussen hervinden van joodse / godsdienstige wortels en assimilatie, alle ingrediënten voor onverwachte wendingen zijn aanwezig. Singer is een verhalenverteller in de lijn van Chaim Potok en Amos Oz: vindingrijk spelend met de plek van joden en het jodendom in de rest van de wereld. ( )