Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
Anonieme gebruiker: It's a great collection all around but the kicker is this collection includes a novella about Shadow a couple years after the events of American Gods
moonstormer: Fragile Things contains a short story with the same character as is in American Gods. Both are highly recommended.
klarusu: The same sense of unreality layered over a real-world setting, the same undercurrent of humour but this time it's the Devil that lands in Moscow
guyalice: Neil Gaiman was surprised to discover that the concept of Eight Days of Luke was very similar to what he had initially planned for the plot of American Gods. He dropped the day-theme to avoid too many similarities and gave props to Wynne Jones.
rockhopper_penguin: I read these two books one after another. It wasn't a deliberate decision, but the two did seem to work well together. The books visit a few of the same places, and it's interesting to note how differently they are portrayed in each.
Het idee heeft wel iets. Gaiman stelt de goden voor als half goddelijk, half menselijk, inclusief kwetsbare kanten. Dat komt soms prachtig uit de verf, zoals bij Horus, de havikgod. Die kan de gedaante aannemen van een havik, maar ook van een verwarde jonge man. 'He spent too long a bird,' denkt een ander karakter, 'He has forgotten how to be a man.' Maar meestal - bijvoorbeeld bij Odin en de spin Anansi - bleven de goden flat characters, hoeveel woorden er ook aan ze werden besteed.
Ik bleef doorlezen, omdat het boek zijn momenten heeft. Het grimmige levensgevoel van Gaiman is soms indringend, bijvoorbeeld als Shadow - bruised and battered - te kennen geeft dat hij weinig behoefte heeft aan een afterlife: 'I want to rest now,' said Shadow. 'That's what I want. I want nothing. No heaven, no hell, no anything. Just let it end.'
Maar grotendeels: een onbevredigende leeservaring. Lees niet dit boek, lees Neverwhere.
(spoilers below)
Het plot zit als volgt in elkaar. Amerika is vol uitheemse goden die meekwamen in de geloofsbagage van immigranten. Ze verpieteren in Amerika, want er wordt steeds minder in ze geloofd en aan ze geofferd. Voor Odin, een noorse god, geldt dat gesneuvelden op het oorlogsveld ook een soort offer aan hem zijn. Hij besluit dit uit te buiten met een 'two men con': een list van twee mannen (hier goden) die samenspannen, maar doen alsof ze tegenstanders zijn. Odins handlanger is Loki, ook uit het Noorse pantheon. Loki doet zich voor als 'mister World', de oppergod van de nieuwerwetse Amerikaanse goden, zoals Internet en de Media. Mister World en Odin sturen aan op een grote slag tussen de oude en de nieuwe goden, zogenaamd omdat de andere partij nu eindelijk eens het loodje moet leggen. In werkelijkheid zullen Odin en Loki zich spiritueel voeden met de op het slagveld omgekomen goden. Dit plot wordt gaandeweg duidelijk, terwijl we toekijken vanuit het perspectief van Shadow: een ex-gedetineerde nobody die uiteindelijk een zoon blijkt te zijn van Odin. Shadow kan het snode plan nog net verijdelen. ( )
Voor iemand die wel eens echt werkt met goden en godinnen is dit boek een leuke gimmick. Je komt ze immers niet elke dag op straat tegen, al beweert meesterfantast Neil Gaiman van wel in deze vlot geschreven roadmovie. De lotgevallen van Mr. "Wodan" Wednesday en zijn entourage lezen als een trein (of een ouwe gedeukte chevrolet :-)). Alleen komt het einde een beetje geforceerd, wat afbreuk doet aan de lekkere vaart van het boek. Jammer want het idee achter het boek is subliem, al vond ik het wel een beetje te voorspelbaar om de "oude" goden platjes tegenover "nieuwe" goden te zetten, als daar zijn de media, technologie en internet. ( )
This is a fantastic novel, as obsessed with the minutiae of life on the road as it is with a catalogue of doomed and half-forgotten deities. In the course of the protagonist Shadow's adventures as the bodyguard and fixer of the one-eyed Mr Wednesday, he visits a famous museum of junk and the motel at the centre of the US, as well as eating more sorts of good and bad diner food than one wants especially to think about.
Part of the joy of American Gods is that its inventions all find a place in a well-organised structure. The book runs as precisely as clockwork, but reads as smoothly as silk or warm chocolate.
Gaiman's stories are always overstuffed experiences, and ''American Gods'' has more than enough to earn its redemption, including a hero who deserves further adventures.
"American Gods" is a juicily original melding of archaic myth with the slangy, gritty, melancholy voice of one of America's great cultural inventions -- the hard-boiled detective; call it Wagnerian noir. The melting pot has produced stranger cocktails, but few that are as tasty.
Sadly, American Gods promises more than it delivers. The premise is brilliant; the execution is vague, pedestrian and deeply disappointing. It's not bad, but it's not nearly as good as it could be. There are wonderful moments, but they are few and far between. This should be a massive, complex story, a clash of the old world and the new, a real opportunity to examine what drives America and what it lacks. Instead, it is an enjoyable stroll across a big country, populated by an entertaining sequence of "spot the god" contests.
American Gods is easily Gaiman's most amusing and entertaining work since Good Omens, his brilliant collaboration with Terry Pratchett. Interestingly, there are some plot points in common between the two novels -- here is clearly a theme that Gaiman tackles with glee and aplomb. If his name is not a household word yet, this book could well be the one that lands him that status.
With brilliance, Gaiman has painted a portrait of the American, as well as of America itself, and, in so doing, created a tale worthy to be placed alongside the finest of American literature. He has presented a mirror whereby, perhaps, Americans can better understand themselves.
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
One question that has always intrigued me is what happens to demonic beings when immigrants move from their homelands. Irish-Americans remember the fairies, Norwegian-Americans the nisser, Greek-Americans the vryókolas, but only in relation to events remembered in the Old Country. When I once asked why such demons were not seen in America, my informants giggled confusedly and said, "They're scared to pass the ocean, it's too far," pointing out that Christ and the apostles never came to America.
—Richard Dorson, "A Theory For American Folklore," American Folklore and the Historian (University of Chicago Press, 1971)
CHAPTER ONE The boundaries of our country sir? Why sir, on the north we are bounded by the Aurora Borealis, on the east we are bounded by the rising sun, on the south we are bounded by the procession of the Equinoxes, and on the west by the Day of Judgement —The American Joe Miller's Jest Book
CHAPTER TWO They took her to the cemet'ry In a big ol' cadillac They took her to the cemet'ry But they did not bring her back. —old song
Opdracht
Voor afwezige vrienden - Kathy Acker en Roger Zelazny, en alles daartussenin
Eerste woorden
Shadow had drie jaar in de gevangenis gezeten.
Citaten
Ik heb me altijd afgevraagd wat er gebeurt met de duivelse zaken die immigranten uit hun land van herkomst naar Amerika meenemen. Iers-Amerikanen herinneren zich de fairies, Noors-Amerikanen de nisser, Grieks-Amerikanen de vrykólakas, maar alleen met betrekking tot gebeurtenissen die in de Oude Wereld in de herinnering voortleven. Toen ik eens vroeg waarom we die demonen in Amerika nooit zien, begonnen mijn informanten nerveus te giechelen en zeiden ze: 'Ze durven de oceaan niet over te steken; het is te ver.' Ze merkten ook op dat Christus en de apostelen nooit naar Amerika zijn gegaan.
- Richard Dorson, 'A theory for American folklore', American folklore and the historian (University of Chicago Press, 1971)
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
There are at least two different editions of this book. The original was published in 2001, and the tenth anniversary edition (Author's preferred text) was published in 2011. Please do not combine.
Uitgevers redacteuren
Informatie afkomstig uit de Engelse Algemene Kennis.Bewerk om naar jouw taal over te brengen.
Shadow is een gevangene die vlak voor zijn vrijlating verschrikkelijk nieuws krijgt. Verbijsterd gaat hij op weg naar huis.
Maar vóór hij aankomt, ontmoet hij de raadselachtige Mr. Wednesday, die alles over hem lijkt te weten.
Samen ondernemen zij een louterende reis door Amerika, een reis waarbij Shadow meer over het land (en zichzelf) leert dan hij ooit had kunnen dromen...
)
)
Google Books — Bezig met laden...
(4.07)
Book Discussion: American Gods Chapters 14-18
14
Ik bleef doorlezen, omdat het boek zijn momenten heeft. Het grimmige levensgevoel van Gaiman is soms indringend, bijvoorbeeld als Shadow - bruised and battered - te kennen geeft dat hij weinig behoefte heeft aan een afterlife: 'I want to rest now,' said Shadow. 'That's what I want. I want nothing. No heaven, no hell, no anything. Just let it end.'
Maar grotendeels: een onbevredigende leeservaring. Lees niet dit boek, lees Neverwhere.
(spoilers below)
Het plot zit als volgt in elkaar. Amerika is vol uitheemse goden die meekwamen in de geloofsbagage van immigranten. Ze verpieteren in Amerika, want er wordt steeds minder in ze geloofd en aan ze geofferd. Voor Odin, een noorse god, geldt dat gesneuvelden op het oorlogsveld ook een soort offer aan hem zijn. Hij besluit dit uit te buiten met een 'two men con': een list van twee mannen (hier goden) die samenspannen, maar doen alsof ze tegenstanders zijn. Odins handlanger is Loki, ook uit het Noorse pantheon. Loki doet zich voor als 'mister World', de oppergod van de nieuwerwetse Amerikaanse goden, zoals Internet en de Media. Mister World en Odin sturen aan op een grote slag tussen de oude en de nieuwe goden, zogenaamd omdat de andere partij nu eindelijk eens het loodje moet leggen. In werkelijkheid zullen Odin en Loki zich spiritueel voeden met de op het slagveld omgekomen goden. Dit plot wordt gaandeweg duidelijk, terwijl we toekijken vanuit het perspectief van Shadow: een ex-gedetineerde nobody die uiteindelijk een zoon blijkt te zijn van Odin. Shadow kan het snode plan nog net verijdelen. (