Het is verhaal handelt om het leven van een Noorse jongen, Edevart, uit een zeer klein, geïsoleerd dorp in het begin van de 20ste eeuw. Het leven werpt hem dan weer al zwervend een rijk bestaan toe en dan weer een arm bestaan. Met tussendoor nog een dramatische liefdesgeschiedenis die op zijn typisch Knut Hamsuns zeer onderkoeld beschreven wordt.
Van tijd tot tijd kruist Edevart op zijn zwerftocht zijn pad met een andere jongen uit het dorp, August, die er ook op uit is getrokken. August is een groot verhalenverteller waarbij het altijd de vraag is of het waar is of niet wat hij vertelt. Edevart steekt heel wat van hem op.
De langzame ontwikkeling van naïeve dorpeling naar meer levenservaren zwerver maakt het boek de moeite waard.

Deze Noorse roman uit 1927 is vers vertaald in het hedendaagse Nederlands. En nu kan ik niet met zekerheid zeggen of het daar mee te maken heeft maar mijn indruk is dat de heldere hedendaagse taal de sfeer van het harde, slepende leven te afstandelijk weergeeft. Daarmee wordt in mijn beleving behoorlijk aan kracht ingeboet en dat is altijd jammer. ( )

It was a long time since I last read a book from Knut Hamsun. In my memory he wrote sad books, but Wayfarers is far from sad although it has some elements of sadness in it. Reading this book coming back from my holiday in Norway I recognised the admosphere of the Lofotes and the small villages in Norway. The story follows the main person Eduvart from a young boy to a man with success. It gives depth to the side figures. Important is the role of August, but also the other persons like e.g. Mr. Papst and Pauline come to live. It is a very readable book and you want to know what happens to all these people. You sometimes feel really sorry for the people and at other times you enjoy their success in life. ( )