Westwaarts met de nacht door Beryl Markham

Weergaloos boek. Wow. Gigantisch onder de indruk: van Beryl, haar avonturen, haar schrijfstijl; alles. Een boek voor het eerst verschenen in 1942, voor het eerst vertaald in 1988 en nu, in 2018 verscheen een herziene editie. Eindelijk, zou ik zeggen. Dit is een pareltje.

In haar voorwoord heeft Martha Gellhorn het over het feit dat dit boek is geschreven door iemand die in feite geen schrijver is, maar daar merk je niets van. Beryl schrijft helder, meeslepend, soms poëtisch, dan weer filosofisch, vaak humoristisch en vooral verslavend goed. Gellhorn haalt ook het feit aan dat we niet veel duiding krijgen over bepaalde zaken (3 huwelijken, een zoon,…) maar dat stoort nergens. Het zou natuurlijk extra boeiend zijn om nog meer informatie te krijgen en een pagina of 200 meer te kunnen lezen, want je gaat merken dat elke letter, iedere zin je goesting in meer geeft, maar dit boek geeft al voldoende stof om je van je sokken te blazen.

Beryl is, zoals de achterflap zegt, echt één van de meest onconventionele, gepassioneerde, uitzonderlijke en moedigste vrouwen van de twintigste eeuw. (Van de vrouwen én mannen!)
Op 4-jarige leeftijd vertrekt ze vanuit Engeland met haar vader naar Brits-Oost-Afrika, later wordt ze één van de beste trainers van renpaarden, ze haalt daar als eerste vrouw een vliegbrevet en is ook de eerste vrouw die solo over de Atlantische Oceaan vliegt van oost naar west.

Westwaarts met de nacht is opgedeeld in verschillende boeken. Elk boek vertelt een eigen verhaal: over haar kindertijd, het trainen van de paarden, het vliegen boven Afrika en haar recordpoging. Na elk boek heb je spijt dat dat deel er op zit én heb je enorm veel zin om een volgend deel te starten.
Beryl heeft een heel eigen schrijfstijl, in navolging van haar kijk op de wereld en haar manier van leven. Ze praat even bevlogen over jagen, als over wat er in bijvoorbeeld een olifant zijn hoofd omgaat. Hoewel ze is opgegroeid in een uithoek van de wereld is ze meer werelds in haar denken dan de meeste stedelingen. Ze is ook heel belezen en is haar tijd ver vooruit in haar manier van denken, schrijven én leven. Ik heb hele passages onderlijnd omdat ze bewust/onbewust enorm grappig, zeer ontroerend of super boeiend waren.

Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik nog nooit van haar gehoord had, in tegenstelling tot Karen Blixen. Maar ik ben helemaal verkocht, ik ben verliefd op Beryl. Het maakt me vrolijk, gelukkig en hoopgevend te lezen dat een vrouw als zij honderd jaar geleden al zo een geëmancipeerd leven leidde.
Vrouwen als Beryl hebben er altijd al bestaan (al spant zij echt wel de kroon qua avonturendrang) en zullen er ook altijd blijven bestaan. Ik bedank de Arbeiderspers om haar verhaal weer onder de aandacht te brengen en ik hoop dat er nog meer van zulke verhalen gaan opduiken. Ik wil ook een verfilming van dit boek ten zeerste aanbevelen want Westwaarts met de nacht is een boek dat alles in zich heeft om een geweldige kaskraker te worden. ( )