Abel groeit op in een arm dorp in Vlaanderen, in een gezin waar de verhoudingen onduidelijk zijn. Het heeft er alle schijn van dat hij de zoon is van de jonge pastoor. De man met wie zijn moeder trouwt als blijkt dat ze zwanger is, is niet bepaald een voorbeeldig huisvader. Er wordt weinig met elkaar gepraat, de essentiële dingen van het leven moeten min of meer geraden worden en alles wordt overheerst door de bekrompen blik van de kerk en de armoe.
Abel wil goed doen aan de armen, maar kan dat nauwelijks organiseren, zodat hij zelf ook steeds weer in de diepste ellende terechtkomt. Wel kan hij heel goed tekenen en schilderen, maar dat levert niets op. Zelfs zijn broer, die van een slecht lopende boekwinkel een florerende zaak maakt, ziet niet dat die tekeningen verkocht zouden kunnen worden.
Kortom, een treurig verhaal, prachtig geschreven.