Een gepensioneerde Ir met dementie wordt therapeutisch weer ingezet bij het ontwerpen van een militaire weg. Problemen met uitgestippeld traject dat de bivakplaats kruist van een Palestijnse familie, die oorspronkelijk stamt uit een grootse vergane Nabatese cultuur. Slechts enkelen weten af van het bestaan van deze mensen: de jonge Ir., een oude legerofficier en uiteindelijk onze hoofdfiguur. De oplossing van het bouwproject ligt in het uitgraven van een tunnel en een bevochten goedkeuring gebeurt niet op basis van een of andere 'Palestijns/Joodse' kwestie, maar enkel op basis van een archeologisch toestand. Opmerkelijk is dat in het hele verhaal nergens de politieke problematiek in Israël een rol speelt.
Tegen deze achtergrond speelt zich de hoofdlijn af van het eigenlijke verhaal. Het gaat over de optredende dementie van de gepensioneerde ingenieur, die zijn ziekte wil maskeren en er vrij optimistisch over heen gaat. Tot zekere confrontaties met zichzelf. Een moeilijk aanvaardbaar proces, een zware ziekte die zijn vrouw treft, de aanstaande pensionering van deze arts, het overlijden van een demente tante...: dit alles komt gelijktijdig.
Om het verergeren van zijn toenemende dementie voor te zijn en zijn drang om dan nog eens tijdig de werf in de woestijn te gaan bekijken, neemt de oude Ir. een overhaaste beslissing. Hij verplaatst zich met zijn eigen auto en dit zonder medeweten van zijn familie maar wèl met toevallig opgepikte mensen aan zijn stuur naar die werf...
In het verhaal krijgen we tevens ook meer zicht op het beleven van het dementeren, vanuit het standpunt van de betrokkene zelf. Het vertelperspectief ligt in het hele boek bij onze hoofdfiguur zelf. Mooi verweven.
Eenvoudig kernverhaal op de achtergrond, maar erg mooi verweven met het èchte verhaal.
De titel van het boek 'Tunnel' kan dan ook gezien worden als een metafoor voor de vernauwende tunnelvisie van het bewustzijn.... mijn score : 3,5
G.T. ( )

Eennouder echtpaar wordt geconfronteerd met beginnende dementie van de man ( )