Klik op een omslag om naar Google Boeken te gaan.
Bezig met laden... Earthlings (2020)door Sayaka Murata
Bezig met laden...
Meld je aan bij LibraryThing om erachter te komen of je dit boek goed zult vinden. Op dit moment geen Discussie gesprekken over dit boek. geen besprekingen | voeg een bespreking toe
"As a child, Natsuki doesn't fit into her family. Her parents favor her sister, and her best friend is a plush toy hedgehog named Piyyut who has explained to her that he has come from the planet Popinpobopia on a special quest to help her save the Earth. Each summer, Natsuki counts down the days until her family drives into the mountains of Nagano to visit her grandparents in their wooden house in the forest. One summer, her cousin Yuu confides to Natsuki that he is an extraterrestrial, and Natsuki starts to wonder if she might be an alien too. Later, as a married woman, Natsuki feels forced to fit in to a society she deems a "baby factory" but wonders if there is more to the world than the mundane reality everyone else seems to accept. The answers are out there, and Natsuki has the power to find them. Dreamlike, sometimes shocking, and always strange and wonderful, Earthlings asks what it means to be happy in a stifling world, and cements Sayaka Murata's status as a master chronicler of the outsider experience and our own uncanny universe"-- Geen bibliotheekbeschrijvingen gevonden. |
Actuele discussiesGeenPopulaire omslagen
Google Books — Bezig met laden... GenresDewey Decimale Classificatie (DDC)895.63Literature Literature of other languages Asian (east and south east) languages Japanese Japanese fictionLC-classificatieWaarderingGemiddelde:
Ben jij dit?Word een LibraryThing Auteur. |
Inmiddels lijkt Murata haar eigen weg gevonden te hebben, maar de hoofdpersonen uit haar boeken kiezen soms wel heel extreme manieren om zich aan die druk te ontworstelen. Dat geldt zeker voor Natsuki, de hoofdpersoon van Aardbewoners. Zij wordt geïntroduceerd als een jonge tiener met een nogal rijke fantasie. In haar gedachten is zij een fee, die de aarde beschermt samen met haar twee sidekicks: haar neefje Yuu en haar speelgoedegel Pyuut van de planeet Pohapipinpobopia. Al snel blijkt die fantasie geen schattige kinderdroom, maar een beschermingsmechanisme dat haar helpt huiselijk geweld en seksueel misbruik te overleven.
Na twee hoofdstukken volgt een sprong in de tijd en is Natsuki een volwassen vrouw, die nog steeds haar draai niet heeft gevonden. Ze voelt zich zo vervreemd van de samenleving dat zij denkt dat zij zélf een buitenaards wezen is. Ze observeert de aardbewoners met een klinische blik en ziet de samenleving als een fabriek, waarin mensen zich alleen nuttig kunnen maken door werk en voortplanting. Doe je die twee dingen niet goed, dan tel je niet mee. Om enigszins aan de ijzeren houdgreep van haar familie en de verwachtingen van de samenleving te ontsnappen heeft ze een huwelijkscontract gesloten met een man die net als zij niet helemaal past in het normale plaatje. Zo is de buitenwereld tevreden gesteld, tenminste, voor even, want waar blijven toch die babies?
Vanaf dat punt escaleert het verhaal van realistische naar absurdistische horror. Steeds als je denkt dat het nu niet meer raarder kan, blijkt er toch weer een nieuw niveau van raarheid te bestaan. Dit is ook het punt waar Murata mij kwijt raakte, want hoezeer ik aanvankelijk nog meeleefde met Natsuki, het verhaal schiet op zeker moment zó uit de bocht dat het bijna niet meer serieus is te nemen. Voor mij haalde Murata zo haar eigen punt onderuit en maakt ze niet normaal zijn zó abnormaal dat je je bijna weer gaat identificeren met de ‘normale’ mensen, hoe onaangenaam die ook zijn. Alsof er geen tussenweg bestaat. ( )