Onze site gebruikt cookies om diensten te leveren, prestaties te verbeteren, voor analyse en (indien je niet ingelogd bent) voor advertenties. Door LibraryThing te gebruiken erken je dat je onze Servicevoorwaarden en Privacybeleid gelezen en begrepen hebt. Je gebruik van de site en diensten is onderhevig aan dit beleid en deze voorwaarden.
Winner of the 2020 European Union Prize for Literature, Lana Bastašić's powerful debut novel Catch the Rabbit is an emotionally rich excavation of the complicated friendship between two women in a fractured, post-war Bosnia as they venture into the treacherous terrain of the Balkan wonderlands and their own history. It's been twelve years since inseparable childhood friends Lejla and Sara have spoken, but an unexpected phone call thrusts Sara back into a world she left behind, a language she's buried, and painful memories that rise unbidden to the surface. Lejla's magnetic pull hasn't lessened despite the distance between Dublin and Bosnia or the years of silence imposed by a youthful misunderstanding, and Sara finds herself returning home, driven by curiosity and guilt. Embarking on a road trip from Bosnia to Vienna in search of Lejla's exiled brother Armin, the two travel down the rabbit hole of their shared past and question how they've arrived at their present, disparate realities. As their journey takes them further from their homeland, Sara realizes that she can never truly escape her past or Lejla—the two are intrinsically linked, but perpetually on opposite sides of the looking glass. As they approach their final destination, Sara contends with the chaos of their relationship. Lejla's conflicting memories of their past, further complicated by the divisions brought on by the dissolution of Yugoslavia during their childhoods, forces Sara to reckon with her own perceived reality. Like Elena Ferrante's My Brilliant Friend , Catch the Rabbit lays bare the intricacies of female friendship and all the ways in which two people can hurt, love, disappoint, and misunderstand one another.… (meer)
Het lijkt een simpel verhaal dat Dana Bastasic vertelt: Sara en Lejla, twee jeugdvriendinnen, hebben elkaar al 12 jaar niet meer gezien of gesproken, en gaan dan samen op een roadtrip van Mostar naar Wenen. Maar onder de oppervlakte van dat simpele verhaal broeit er van alles. Want de twee jeugdvriendinnen zijn elkaar niet zomaar uit het oog verloren. En er is een reden voor deze hereniging en voor de bestemming. Heel gezellig is het dan ook niet.
Sara is de verteller van het verhaal. Tijdens de reis die ze samen met Lejla maakt, reflecteert ze op hun vriendschap, hoe die begon en hoe die ten einde kwam. Eigenlijk gaat het boek meer daarover dan over de reis die ze nu samen maken. Het is fijn dat het af en toe wél over die reis gaat, want die levert wat luchtige momenten op, ook al hebben de twee elkaar bijna niks meer te zeggen.
Uit Sara’s verhaal komt vooral naar voren dat er een groot verschil in karakter is tussen de twee vrouwen. Lejla is impulsief en extravert, terwijl Sara beheerst is en introvert. Toch is er meer aan de hand, iets wat Sara alleen indirect benoemt, maar dat een enorme impact op haar en op de vriendschap met Lejla heeft gehad. Dat ook verklaart waarom Sara het gevoel krijgt een zwarte ondoordringbare mist in te rijden als ze dichter bij haar geboortestad komt. Dat ze in het buitenland is gaan wonen, ook al zal niemand daar haar ooit helemaal begrijpen. Dat ze geen contact meer wil met haar moeder. Dat iets is de oorlog.
Sara en Lejla groeiden namelijk op in Banja Luka, in Bosnië, in de jaren ‘90. Wat ik me uit die tijd herinner zijn de gruwelijke berichten over genocide en verkrachtingen. Dat was ook de reden dat ik er een beetje tegenop zag om dit boek te lezen. Maar die dingen komen in dit boek niet expliciet voor. Het zit hem meer in de details. Bijvoorbeeld dat de Serviërs in Banja Luka steeds meer terug grepen op hun al lang vergeten tradities (de Servische Sara moet ineens gedoopt worden). Of dat andere etnische groepen zodanig geïntimideerd werden dat sommige mensen hun naam veranderden om Servischer over te komen (Lejla werd Lela). Dat Sara’s ouders liever zagen dat zij een ander (Servisch) meisje als vriendin koos. Dat Lejla’s oudere broer zomaar verdween en dat de lokale politie (Sara’s vader!) geen enkele moeite deed om hem te vinden.
De taal in het boek is heel poëtisch: de tekst is doorspekt met metaforen en associaties. Ik denk dat je van taal moet houden om dit boek echt te kunnen waarderen, vooral omdat er niet heel veel gebeurt. Het is eerder wat overpeinzend en meanderend. Het mooie aan dit boek vind ik dat er zoveel ongezegd blijft, en open voor interpretatie. Tot en met het behoorlijk open einde aan toe. Je kan er het verhaal van het uiteenvallen van Joegoslavië in lezen, maar net zo goed kan je het lezen als de analyse van een vriendschap of een mysterieus sprookje. ( )
Na twaalf jaar krijgt de geëmigreerde Sara vannhaar dominante jeugdvriendin uit Bosnië het verzoek, om haar broer te zoeken, die na jaren vermissing is opgedoken in Wenen ( )
'Ik zou jullie kunnen vertellen wat voor avonturen mij sinds vanmorgen zijn overkomen,' zei Alice een beetje verlegen. 'Het heeft geen zin tot gisteren terug te gaan, omdat ik toen een heel ander iemand was.' 'Leg dat eens uit,' zei de soepschildpad. 'Nee, nee! Eerst de avonturen,' zei de griffioen ongeduldig. 'Uitleggen duurt altijd zo lang.'
Lewis Carroll - Alice in Wonderland Vertaald uit het Engels door Eelke de Jong 2015, Pantheon, Amsterdam
Opdracht
Eerste woorden
dat we bij het begin zouden beginnen.
Citaten
We zullen altijd in Bosnië zijn. Nu waren we ons over Europa aan het verspreiden. Ons land met de onverzoenlijke grenzen is in feite grenzeloos. We hebben elkaar tevergeefs bevochten, vervolgd en afgemaakt: wij zijn er nooit echt geweest, maar het land is als fantoomschurft onder onze huid gekropen, die bloedt van al het zinloze krabben.
Winner of the 2020 European Union Prize for Literature, Lana Bastašić's powerful debut novel Catch the Rabbit is an emotionally rich excavation of the complicated friendship between two women in a fractured, post-war Bosnia as they venture into the treacherous terrain of the Balkan wonderlands and their own history. It's been twelve years since inseparable childhood friends Lejla and Sara have spoken, but an unexpected phone call thrusts Sara back into a world she left behind, a language she's buried, and painful memories that rise unbidden to the surface. Lejla's magnetic pull hasn't lessened despite the distance between Dublin and Bosnia or the years of silence imposed by a youthful misunderstanding, and Sara finds herself returning home, driven by curiosity and guilt. Embarking on a road trip from Bosnia to Vienna in search of Lejla's exiled brother Armin, the two travel down the rabbit hole of their shared past and question how they've arrived at their present, disparate realities. As their journey takes them further from their homeland, Sara realizes that she can never truly escape her past or Lejla—the two are intrinsically linked, but perpetually on opposite sides of the looking glass. As they approach their final destination, Sara contends with the chaos of their relationship. Lejla's conflicting memories of their past, further complicated by the divisions brought on by the dissolution of Yugoslavia during their childhoods, forces Sara to reckon with her own perceived reality. Like Elena Ferrante's My Brilliant Friend , Catch the Rabbit lays bare the intricacies of female friendship and all the ways in which two people can hurt, love, disappoint, and misunderstand one another.
Google Books — Bezig met laden...
(3.9)
)
1
Sara is de verteller van het verhaal. Tijdens de reis die ze samen met Lejla maakt, reflecteert ze op hun vriendschap, hoe die begon en hoe die ten einde kwam. Eigenlijk gaat het boek meer daarover dan over de reis die ze nu samen maken. Het is fijn dat het af en toe wél over die reis gaat, want die levert wat luchtige momenten op, ook al hebben de twee elkaar bijna niks meer te zeggen.
Uit Sara’s verhaal komt vooral naar voren dat er een groot verschil in karakter is tussen de twee vrouwen. Lejla is impulsief en extravert, terwijl Sara beheerst is en introvert. Toch is er meer aan de hand, iets wat Sara alleen indirect benoemt, maar dat een enorme impact op haar en op de vriendschap met Lejla heeft gehad. Dat ook verklaart waarom Sara het gevoel krijgt een zwarte ondoordringbare mist in te rijden als ze dichter bij haar geboortestad komt. Dat ze in het buitenland is gaan wonen, ook al zal niemand daar haar ooit helemaal begrijpen. Dat ze geen contact meer wil met haar moeder. Dat iets is de oorlog.
Sara en Lejla groeiden namelijk op in Banja Luka, in Bosnië, in de jaren ‘90. Wat ik me uit die tijd herinner zijn de gruwelijke berichten over genocide en verkrachtingen. Dat was ook de reden dat ik er een beetje tegenop zag om dit boek te lezen. Maar die dingen komen in dit boek niet expliciet voor. Het zit hem meer in de details. Bijvoorbeeld dat de Serviërs in Banja Luka steeds meer terug grepen op hun al lang vergeten tradities (de Servische Sara moet ineens gedoopt worden). Of dat andere etnische groepen zodanig geïntimideerd werden dat sommige mensen hun naam veranderden om Servischer over te komen (Lejla werd Lela). Dat Sara’s ouders liever zagen dat zij een ander (Servisch) meisje als vriendin koos. Dat Lejla’s oudere broer zomaar verdween en dat de lokale politie (Sara’s vader!) geen enkele moeite deed om hem te vinden.
De taal in het boek is heel poëtisch: de tekst is doorspekt met metaforen en associaties. Ik denk dat je van taal moet houden om dit boek echt te kunnen waarderen, vooral omdat er niet heel veel gebeurt. Het is eerder wat overpeinzend en meanderend. Het mooie aan dit boek vind ik dat er zoveel ongezegd blijft, en open voor interpretatie. Tot en met het behoorlijk open einde aan toe. Je kan er het verhaal van het uiteenvallen van Joegoslavië in lezen, maar net zo goed kan je het lezen als de analyse van een vriendschap of een mysterieus sprookje. (